Bijbel

De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen.

“En zeide: Naakt ben ik uit de schoot mijner moeder gekomen, naakt zal ik daarheen wederkeren. De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de naam des Heren zij geloofd. In dit alles zondigde Job niet en schreef Gode niets ongerijmds toe.”  Job 2: 21-22

Deze uitspraak van Job kwam nadat hij, naar de mens gesproken, alles was kwijtgeraakt wat hem dierbaar was. Zijn kinderen waren gestorven en zijn bezit was weggegaan als sneeuw voor de zon en toch verweet hij God niets. Dit is voor ons mensen ongelooflijk want Job was in de ogen van God een oprecht mens die week van al het kwaad. Kijk, wanneer ik in de plaats van Job alles kwijt zou worden ligt de zaak wel eventjes anders, ik durf de kwalificaties die God aan Job toeschreef in vers 8 niet op me zelf toepassen. Hoe het dan ook mocht zijn; Job was een oprecht mens die door toedoen van satan in de problemen kwam en ondanks het feit dat het einde van het verhaal “goed af liep” zal er tot zijn dood een knagend gevoel van heimwee geweest zijn naar de overleden kinderen. De Bijbel vertelt ons van de enorme rijkdom die Job ten deel gevallen was, hij behoorde tot de zeer rijken van zijn tijd. Op de keper beschouwd is de huidige generatie ook ontzettend rijk, er schijnt nog nooit zo’n tijd van welvaart geweest te zijn als in onze dagen en we waarderen het in het algemeen niet. Natuurlijk zijn er goedwillende mensen die ontzettend dankbaar zijn voor alles wat ze hebben ontvangen maar het overgrote deel van de mensheid gaat er vanuit dat ze het zelf heeft verdient. Hoe zouden de mensen reageren als alles werd weggenomen zoals in de dagen van Job? Zou men dan ook zeggen dat “de Naam des Heren geloofd is?”. Of zou men zich jammerend afwenden van God zoals de vrouw van Job later adviseerde?

Enkele jaren geleden las ik het boek “Blaast de bazuin” van David Wilkerson en daarin las ik een prachtige gelijkenis naar het verhaal in Job 2. Als het niet zo’n bittere gelijkenis was zou ik het allang vergeten zijn maar nu na enige jaren moet ik erkennen dat Wilkerson gelijk krijgt en dat de mensheid is afgegleden naar hebzucht en weelde. Toch wil ik u dit verhaal niet onthouden, misschien is er iemand onder hen die dit lezen op wie het betrekking heeft, wel zal ik mijn eigen versie aan u vertellen:

“Op een zekere dag kwamen de zonen Gods om zich voor de Here te stellen, en onder hen kwam ook de satan. De Here zei tegen satan: “Heb je gezien hoe oprecht en serieus de laatste generatie christenen Mij wil volgen?” Ja, zei satan, dit is nogal gemakkelijk, u omringd hen met Uw bescherming en ze komen niet zo heel erg gemakkelijk in de verleiding. Ik maak me sterk dat ze spoedig afvallig zullen worden wanneer ik me wat meer met hen mag bemoeien en dan wil ik nog wel eens zien of U nog zo tevreden bent. “Akkoord” zei de Here, “onder de voorwaarde dat je hen geen geweld aandoet zoals bij Job.” De satan vertrok en begon met zijn verwoestende werk, hij zorgde er voor dat de levensstandaard van de christenen met sprongen omhoog ging en dat er een prettig leven mogelijk was. Het duurde niet lang meer of de gelovigen waren niet meer tevreden met één vakantie per jaar, het bankstel werd ook wat vaker vernieuwd en langzamerhand werd de woning ook wat “klein” en moest er een nieuwe gebouwd worden. Met de weelde zakte de afhankelijkheid van God ook wat weg, de kerkdiensten moesten vooral aangenaam en licht verteerbaar zijn en het duurde niet lang meer of de zending en evangelisatie kwam op een laag pitje te staan. Kerken liepen leeg en de sporthallen, campings en bioscopen liepen vol. Na een aantal jaren kwamen de zonen Gods weer voor de troon en satan deelde triomfantelijk mee dat het hem gelukt was het kerkbezoek tot een derde terug te dringen en de zending bijna tot nul te reduceren. God keek bedroeft naar de satan en zei: “Ten dele had je gelijk, de kerken zijn leeg geworden, de zending en evangelisatie zijn op een laag pitje gezet, maar ondanks dit alles, Mijn Gemeente is compleet gebleven, je hebt de meelopers, geldzuchtigen en luiaards er voor Mij uitgeschift”.

We willen liever niet inzien dat er een grote kern van waarheid in het bovenstaande staat en toch is het waar, sinds de economie tot ongekende hoogte steeg daalde het aantal kerkleden. De drie “Samen Op Weg” kerken, Hervormd, Gereformeerd (synodaal) en de Lutherse Kerk, verliezen per dag meer dan 187 leden! Enkele weken gelden las ik in het Reformatorisch Dagblad dat de Vrije Evangelische Gemeenten en de Nederlands Hervormde kerk “kanselruil” toestaan. Langzamerhand en sluipend zullen de Vrije Evangelische gemeenten meegaan in de neergang van de kerken en voor we het beseffen gaat de vervlakking als een olievlek verder. Ik vraag me wel eens af wat er zal gebeuren dat op een dag, een dag die gegarandeerd binnenkort komt, de beurzen ineen storten en de weelde en welvaart in één uur zal wegvloeien. We willen het met elkaar niet inzien maar dat moment staat voor de deur en als “beschaafde mensen” zullen we wel niet zo rigoureus handelen als in Maleisië, maar toch? Zondag 26 april hoorde ik in het nieuws dat de autoriteiten in Maleisië het drinkwater vergiftigden van de vluchtelingenkampen om hen terug naar Indonesië te krijgen waar een grote economische mailase is. In “Elsevier” van 11 april 1998 las ik over de vele zelfmoorden onder topmanagers, politici en hoge ambtenaren vanwege door hen bedreven corruptie en de financiële depressie. Heel Azië, met uitzondering van China, zucht onder een neergaande economie en volgens verschillende (top) economen zullen Amerika en Europa meegesleept worden in de ondergang.

Jaren geleden schreef Dhr. A. de Jong over de komende wereldcrisis en op z’n zachtst gezegd werd het hem niet in dank afgenomen. Toch zullen zijn tegenstanders hem, met de dag meer, gelijk moeten geven want de beurzen lopen naar het kookpunt. De mensheid luistert liever naar de welvaartspredikers, binnen en buiten de kerken, die blijven beweren dat de bomen tot in de hemel blijven groeien. Ik vraag me soms vertwijfelt af waarom de “christenheid” niet tot inkeer komt of zou er eerst iets ernstigs moeten gebeuren? Het gaat natuurlijk ook heel “mooi” op dit moment met de kerkmensen, in de verkiezingstijd kun je heel goed afmeten wie tot een kerk behoord en het is opvallend dat de raambiljetten in de duurdere nieuwbouwwijken een “christelijke kleur” hebben, zou de “gelijkenis” van David Wilkerson dan toch waar zijn?

In december 1995 werd het volgende persbericht door ‘Het KNP” uit Lienden uitgegeven, in de reguliere pers is dit nooit gepubliceerd maar dat wil niet zeggen dat het niet belangrijk zou zijn:

De toekomst van de verenigde staten
ASHHURST-LIENDEN, Het KNP:
In een recent nummer van ’The McAlvany Intelligence Advisor’ heeft de hoofdredacteur bijna de hele inhoud gewijd aan het onderwerp: De naderbij komende financiële ineenstorting van Amerika (24 blz.). Het is niet de eerste maal dat Donald McAlvany probeert de mensen wakker te schudden, maar hij ziet de vloedgolf dichterbij komen en zegt dat het nu nog een kwestie is van enkele maanden tot uiterlijk twee jaar. Hij voorspelt dat alle welvaart en reserves die in de afgelopen vijftig jaar tot stand zijn gekomen zullen worden weggevaagd. Niet alleen de V.S., maar de hele westelijke wereld heeft menselijkerwijs gesproken haar voortbestaan op het spel gezet. Er wordt in de beurzen erger gespeculeerd dan ooit sinds 200 jaar. Hij citeert de financiële expert Nick Guarino, die in de ’Wall Street Underground’ heeft geschreven dat over de hele wereld met de handel in aandelen en geld wordt gespeeld tot aan de rand van ineenstorting. Er wordt aan papiergeld en aandelen een veel hogere waarde toegekend dan ze hebben. “De gevaren zijn nooit eerder zo groot geweest”. Wie is zich daarvan bewust? Er worden koortsachtig transacties afgesloten zonder dat ze behoorlijk gedekt zijn. Allerlei bedrijven en mensen zitten tot over hun oren in de schuld, zij besteden geen aandacht voor de ver reikende consequenties. “Miljoenen eenvoudige burgers hebben zich ertoe laten verleiden hun spaargeld aan ris-kante ondernemingen toe te vertrouwen”....Een andere expert, Robert Prechter, waarschuwt dat er een depressie voor de deur staat die minstens acht jaar zal duren.

Hij verwacht dat op de beurs in de V.S. de Dow Jones Industrial Average (een soort eco-nomische thermometer) zeer sterk omlaag zal gaan. De nationale schuld van de V.S. heeft de hele investeringswaarde van de bevolking opgeslokt. Wanneer de val komt zullen de banken alles opeisen wat de mensen hebben aangegeven om geld te kunnen lenen (hypotheken e.d.). En dàt gaan ze dan allemaal verkopen voor een lage prijs om aan contant geld te komen want hun kluizen zijn leeg. Het jaar 1929 zal worden herhaald, maar op een grotere schaal. Irving Weiss, die 1929 heeft meegemaakt, zegt in ’Safe Money Report’ (Palm Beach Gardens, Florida): “Terwijl Wall Street lacht, als je de woorden recessie, depressie en ineenstorting noemt... rolt de grote vloedgolf over de Pacific aan naar ons toe, binnen enkele maanden. Het zal ons meer kosten dan de tweede wereldoorlog”...In Japan zijn drie spaarbanken achter elkaar failliet gegaan. Het schijnt dat deze keer de ramp in Tokyo zal beginnen in plaats van Londen (1929) waar het negen maanden duurde voordat het New York bereikte (21 oktober). Hoe snel dit nu kan gaan heeft een voorproefje in oktober 1987 bewezen, toen de Dow Jones in New York 616 punten omlaag viel. De directie geeft toe dat er problemen zijn, die niet zijn opgelost. Donald McAlvany zegt dat het lijkt op poker spelen op de Titanic, als iemand doorgaat met speculeren in plaats van alle aandelen te verkopen nu het nog kan. Voor een paar dollars winst zal men plotseling alles verliezen. Het optimisme van de media is volkomen misplaatst. De Verenigde Staten en Japan hebben een schuldenlast van 45 triljoen dollars. De V.S. worden op de voet ge-volgd door Frankrijk en Italië, met verderop Duitsland enz. In Japan zijn verscheidene ontwikkelingsprojecten en bouwplannen stil gezet. De levensstandaard van de gemiddelde Amerikaan gaat achteruit, onherroepelijk!
Lienden, 20 december 1995

Wij zijn op dit moment ruim twee jaar verder en de economie draait nog steeds op volle toeren, dat Azië ingestort is, is natuurlijk jammer, maar wij hobbelen vrolijk voort. We zijn als de rijke jongeling die Jezus Christus wilde volgen onder de voorwaarde dat hij zijn rijkdom mocht blijven koesteren:

“En zie, iemand kwam tot Hem en zeide: Meester, wat voor goed moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven? Hij zeide tot hem: Wat vraagt gij Mij naar het goede? Een is de Goede. Maar indien gij het leven wilt binnengaan, onderhoud de geboden. Hij zeide tot Hem: Welke? Jezus zeide: Deze: Gij zult niet doodslaan, gij zult niet echtbreken, gij zult niet stelen, gij zult geen vals getuigenis geven, Eer uw vader en uw moeder, en gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. De jongeling zeide tot Hem: Dat alles heb ik in acht genomen; waarin schiet ik nog te kort? Jezus zeide tot hem: Indien gij volmaakt wilt zijn, ga heen, verkoop uw bezit en geef het aan de armen, en gij zult een schat in de hemelen hebben, en kom hier, volg Mij. Toen de jongeling [dit] woord hoorde, ging hij bedroefd heen, want hij bezat vele goederen. Jezus zeide tot zijn discipelen: Voorwaar, Ik zeg u, een rijke zal moeilijk het Koninkrijk der hemelen binnengaan. Wederom zeg Ik u, het is gemakkelijker, dat een kameel gaat door het oog van een naald dan dat een rijke het Koninkrijk Gods binnengaat.”  Mattheüs 19:16-24

In het begin van dit schrijven vroeg ik me af hoe wij zullen reageren als ons alles wordt afgenomen zoals het bij Job het geval was. Zouden wij dan ook nog uitroepen  “De Naam des Heren zij geloofd” ? Of zouden we huilend en mokkend de Here verwijten maken? Ik weet het niet, we kunnen er nog niets zinnigs van zeggen maar wee ons als die dag zich binnenkort openbaart. De Here vroeg de rijke jongeling niet voor niets zijn rijkdom achter zich te laten, natuurlijk voldeed hij aan de eisen die de religie toen vroeg en toch voelde hij aan dat hij iets miste. Hoe zit het met ons als de Here ons vraagt de rijkdom in te leveren?

Bij u is waarschijnlijk het verhaal van Sodom en Gomorra wel bekend, het gaat me in deze context niet om de oorzaak van de ondergang maar meer om de vrouw van Lot. Deze vrouw mocht met Lot en haar dochters de dreigende ondergang ontvluchten, en toch, tijdens haar vlucht keek ze achterom en werd een zoutpilaar. Dát ze achterom keek zal op zich niet zo’n probleem geweest zijn maar wáárom ze achterom keek was de oorzaak van haar ondergang. Zeer waarschijnlijk kon ze de opgebouwde rijkdom en status moeilijk achterlaten en lag haar hart in werkelijkheid in de tot ondergang gedoemde stad. Lot zag in dat zijn redding in Gods’ hand lag en dat de stad hem niet kon bewaren en ik hoop oprecht dat wij met elkaar ook in willen zien dat onze redding niet hier op aarde te vinden is maar in Christus Jezus.