Bijbel

Gods klok.

De mens wikt maar God beschikt is het gezegde, ook zegt men wel eens dat Gods molens soms langzaam, maar héél zeker draaien. Het gaat een mens nooit snel genoeg als deze iets voor elkaar wil krijgen en op de keeper beschouwd nemen we heel vaak een verkeerde beslissing. We denken vaak dat we God voor ons karretje kunnen spannen, wij bedenken iets en in onze domheid verwachten wij dat de Here ons daarin zal zegenen. Een beroemd voorbeeld daar in is de apostel Petrus, altijd haantje de voorste en moest de Here niet eens zeggen: Ga weg, achter Mij, satan?

’Van toen aan begon Jezus Christus zijn discipelen te tonen, dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel lijden van de zijde der oudsten en overpriesters en schriftgeleerden en gedood worden en ten derden dage opgewekt worden. En Petrus nam Hem terzijde en begon Hem te bestraffen, zeggende: Dat verhoede God, Here, dat zal U geenszins overkomen! Doch Hij keerde Zich om en zeide tot Petrus: Ga weg, achter Mij, satan; gij zijt Mij een aanstoot, want gij zijt niet bedacht op de dingen Gods, maar op die der mensen’.  Mattheus 16:21-23

In zijn onstuimigheid liet Petrus zich door satan gebruiken die niet wilde dat Jezus naar Jeruzalem ging en Zichzelf offerde voor de mensheid. Natuurlijk komt eens de dag dat de Here Jezus Christus de aarde zal richten als Koning der koningen maar Petrus was 2000 jaren te vroeg. Wel moet worden opgemerkt dat de Here Petrus niet als satan zag, de Here zag door de gehele situatie heen en zag dat Petrus zich liet gebruiken door satan. In ons eigen leven kennen we óók zulke momenten, soms willen we ingrijpen in bepaalde situaties, we denken de juiste oplossing te hebben en áls we onze ideeën uitvoeren lopen we de Here heel gemakkelijk voor de voeten. We zijn in zo’n situatie meestal nog dieper in de put geraakt.

Koning Saul, Zie: 1 Samuël 13, moest wachten tot het moment dat Samuël zou komen om een offer te brengen. Saul had de Filistijnen verslagen en dezen wilden wraak nemen door middel van een grote legermacht. Israël werd ontzettend bang en verborg zich in spelonken, grotten en putten. Samuël had Saul opgedragen op hem te wachten voordat er geofferd mocht worden, alleen een nakomeling van Aäron mocht offeren en Saul kwam uit de stam Benjamin en had die bevoegdheid niet. Toch deed Saul dit na zeven dagen wachten met alle gevolgen vandien: ’Hij wachtte zeven dagen, tot de tijd die Samuël had bepaald. Maar toen Samuël niet naar Gilgal kwam, begon het volk van hem weg te lopen; Daarom zeide Saul: Brengt mij het brandoffer en de vredeoffers. En hij offerde het brandoffer. Nauwelijks was hij gereed met het offeren van het brandoffer, of zie, daar kwam Samuël. Saul ging hem tegemoet om hem te begroeten.’  1 Samuël 13:8-10

Naar de mens gesproken was Saul verstandig, het volk was verstijft van angst en zag het niet meer zitten en hij zag maar één uitweg, het aangezicht van de Here zoeken. Diep in zijn hart wist Saul heel goed dat dit een eigengereide vorm van godsdienst was maar toch . . . ? Vanuit menselijk standpunt was het heel begrijpelijk, de molen van God maalde ook zó langzaam. Samuël zag het iets anders, hij zag dat het een eigengereide godsdienst was, het hart was uit de dienst weggehaald, Saul zou het zelf wel opknappen en daarom sprak Samuël het volgende in naam van de Here God:

’Samuël zeide tot Saul: Gij hebt dwaas gehandeld; gij hebt niet in acht genomen het gebod van de Here, uw God, dat Hij u geboden heeft, anders zou de Here uw koningschap over Israel voor altijd bevestigd hebben. Maar nu zal uw koningschap niet bestendig zijn. De Here heeft Zich een man uitgezocht naar zijn hart en de Here heeft hem tot een vorst over zijn volk aangesteld, omdat gij niet in acht genomen hebt wat de Here u geboden had.’  1 Samuël 13:13-14

Een man naar Gods hart, Saul moest wijken voor David.
Kijk, dit begrijpen wij helemaal niet, Saul’s fout was maar klein in onze ogen. Hij deed mensen er geen kwaad mee en die andere, ’de man naar Gods’ hart’, kon er wat van! Hij pikte de vrouw van een ander, draaide zijn hand niet om voor één of twee doden en op een gegeven moment werd hij hoogmoedig en telde het volk zoals de heidenen het deden en daardoor stierven er vele mensen. In onze ogen maakte God een enorme fout, David kón geen man naar Gods’ hart zijn in onze ogen, en vooral niet de voorvader van onze Here Jezus Christus! Hier zien we dat de wegen van de Here hoger zijn dan onze wegen:

’Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet mijn wegen luidt het woord des Heren. Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen en mijn gedachten dan uw gedachten’.  Jesaja 55: 8-9

Even ter zijde.
Toen in 1948 het Joodse volk zich in het land Israël vestigde klopte het hart van de Bijbelgetrouwe gelovigen sneller, vele gelovigen gingen er van uit dat de Here Jezus heel spoedig zou komen. Onderhand zijn wij meer dan vijftig jaren en vijf oorlogen verder en nog steeds is de Gemeente van de Here niet weggenomen en de Here niet gekomen voor Israël en de wereld. Op gezette tijden wordt het onrustig binnen de Gemeente plotseling komt, als het ware uit het niets,  de gedachte dat het grote moment vlak voor de deur zou staan. Op zich niet vreemd natuurlijk want een wedergeboren Christen ziet dagelijks uit naar de komst van de Here, al hoe goed we het op deze aarde hebben. Toen 1988 aanbrak zagen we reikhalzend uit naar de komst van de Here omdat menigeen er van uit ging dat de Here 40 jaren na de oprichting van de staat Israël zou komen voor de Gemeente. De basis van die gedachte is Mattheus 24:32-36:

’Leert dan van de vijgenboom deze les: Wanneer zijn hout reeds week wordt en de bladeren doet uitspruiten, weet gij daaraan, dat de zomer nabij is. Zo moet ook gij, wanneer gij dit alles ziet, weten, dat het nabij is, voor de deur. Voorwaar, Ik zeg u, dit geslacht zal geenszins voorbijgaan, voordat dit alles geschiedt. De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan. Doch van die dag en van die ure weet niemand, ook de engelen der hemelen niet, ook de Zoon niet, maar de Vader alleen’.  Mattheus 24:32-36

We vergaten dat het boek Mattheus spreekt voor de Joden, dat de Gemeente haar lessen er wél uit mag trekken maar dat de profetie van het Koninkrijk voor Israël is! Verder wordt er gesproken over ’dit geslacht’ en door die term werden wij op het verkeerde been gezet. We zien we in de Bijbel het getal 40 als een afgerond geheel, zo ook de omzwervingen van Israël in de woestijn. Niemand van de volwassenen mocht het beloofde land betreden, dat geslacht moest eerst overleden zijn voordat het volk verder mocht trekken. De Christenen dachten in 1988 óók aan een tijdsperiode van 40 jaren, de verwachting was ontzettend sterk maar toen de opname van de Gemeente dat jaar niet kwam was de teleurstelling groot.

Menselijk ingrijpen.
Koning Saul greep zelf in, zijn geloof in JHWH was schijnbaar gesteld op menselijk denken en de uitvoering van vele rituelen. Het gevolg van die eigengereide godsdienst was zijn afzetting als koning over Israël. In de Bijbel zien we meer van dat soort mensen, ééntje, Achab, bracht het zelfs zo ver dat hij uiteindelijk een tegenstander van God werd en Zijn wetten met de voeten trad door de afgoderij binnen het paleis te halen in de vorm van de Baäls priesteres Izebel:

’Het minst erge was, dat hij wandelde in de zonden van Jerobeam, de zoon van Nebat, maar hij nam tot vrouw Izebel, de dochter van Etbaäl*, de koning der Sidoniërs, en ging de Baal dienen en zich voor hem neerbuigen. Vervolgens richtte hij voor de Baäl een altaar op in het huis van de Baäl, dat hij te Samaria gebouwd had. Verder maakte Achab de gewijde paal; en Achab ging voort met zo te handelen dat hij de Here, de God van Israel, meer krenkte dan alle koningen van Israel die voor hem geweest waren’.
1 Koningen 16:31-33

* Et-baäl was een priesterkoning van Baäl, zijn kinderen werden automatisch priester of  Priesteres en werden in de ceremonieën van deze occulte godsdienst ingewijd.

Er valt heel veel over Achab te vertellen, de Bijbel spreekt uitgebreid over hem en zijn wandaden maar één ding valt op, hij zocht in moeilijke tijden steun bij mensen omdat de Here het met hem had afgedaan:

’Toen zeide Achab tot Elia: Hebt gij mij gevonden, mijn vijand? Daarop zeide hij: Ik heb u gevonden, omdat gij u verkocht hebt om te doen wat kwaad is in de ogen des Heren. Zie, Ik doe onheil over u komen en Ik zal u wegvegen en Ik zal van Achab allen van het mannelijk geslacht uitroeien, van hoog tot laag in Israel. Dan zal Ik uw huis gelijk maken aan dat van Jerobeam, de zoon van Nebat, en aan dat van Basa, de zoon van Achia, wegens de ergernis die gij hebt verwekt, waardoor gij Israel hebt doen zondigen. En ook aangaande Izebel heeft de Here gesproken: de honden zullen Izebel verslinden aan de voorwal van Jizreel. Wie van Achab in de stad sterft, die zullen de honden verslinden, en wie op het veld sterft, die zal het gevogelte des hemels verslinden. Nooit is er iemand geweest, die zich zo verkocht heeft als Achab om te doen wat kwaad is in de ogen des Heren, waartoe zijn vrouw Izebel hem heeft aangezet’.  1 Koningen 21:20-25

Aram en Israël hadden drie jaren lang geen oorlog gevoerd en Achab vatte het plan op om de stad Ramot in Gilead terug te veroveren op Aram. De koning van Juda, Josafat, kwam op dat moment bij Achab op bezoek en het gesprek ging in de richting van een oorlog met Aram. Josafat wilde wel meedoen maar hij wilde eerst weten wat de Here van deze zaak dacht en vroeg daarom een profeet te raadplegen. Achab liet zijn profeten komen en ’natuurlijk’ voorspelden die een klinkende overwinning. Josafat vertrouwde de zaak niet en vroeg om een tweede expertise waar Achab niet erg blij mee was:

’Doch Josafat zeide: Is hier niet nog een profeet des Heren? Laten wij het dan door hem vragen.De koning van Israel zeide tot Josafat: Er is nog een man door wie wij de Here kunnen raadplegen, maar ik haat hem, omdat hij over mij nooit iets goeds, maar alleen onheil profeteert: Micha, de zoon van Jimla. En Josafat zeide: De koning spreke niet alzo’.  1 Koningen 22:7-8

Micha werd geroepen en de bediende die hem kwam halen vroeg hem gunstig te spreken waarop Micha antwoordde:

’Zo waar de Here leeft, voorzeker, hetgeen de Here tot mij zeggen zal, dat zal ik spreken’.  1 Koningen 22:14

Hij gaf de boodschap van de Here door dat Achab de strijd niet zou winnen en zou sterven! Ook zei hij dat de soldaten van Israël, de tien stammen, als verdwaasden rond zouden dolen. Dit was heel iets anders dan de profeten van de koning Achab profeteerden, dat waren brood-profeten die hun baantje en hachje veilig wilden stellen maar onze Here lacht daar om! Wij lezen in de verzen 19-23 van 1 Koningen 22 het volgende:

’Daarom, hoor het woord des Heren. Ik zag de Here op zijn troon zitten, terwijl het ganse heer des hemels aan zijn rechterhand en aan zijn linkerhand stond. En de Here zeide: wie zal Achab verleiden, zodat hij optrekt en sneuvelt te Ramot in Gilead? De één zeide dit en de ander dat. Toen trad er een geest naar voren en stelde zich voor de Here en zeide: ik zal hem verleiden. De Here vroeg hem: waarmede? Hij antwoordde: ik zal heengaan en een leugengeest worden in de mond van al zijn profeten. Toen zeide Hij: gij moet hem verleiden, en gij zult er ook toe in staat zijn; ga heen en doe het. Nu dan, zie, de Here heeft een leugengeest gegeven in de mond van al deze profeten van u, en de Here heeft onheil over u besloten’. 
1 Koningen 22:19-23

De Here stond dus toe dat Achab werd verblind door de profeten, profeten die allang op de verkeerde weg waren, die inkomsten en aanzien boven het Woord van de Here stelden. Door ’toeval’, een verdwaalde pijl, werd Achab in de strijd gedood maar we mogen er gerust vanuit gaan dat ’toeval’ bij God niet bestaat. Achab werd door Gods hand gedood, wél door tus-senkomst van een mens, want de plannen van de Here gáán door, met of zonder ’geleerde’ mensen. Dat het Woord van God voor 100% vervuld wordt, ook al zit er een tijdsperiode tussen de voorzeggingen en het daadwerkelijke eindvonnis, lezen we in 2 Koningen 9:36. Achazja werd koning in de plaats van Achab, het was net zo’n frisse jongen als zijn vader en onder leiding van zijn moeder, Izebel ging het geestelijk verder berg afwaarts met hem:

’Achazja, de zoon van Achab, werd koning over Israel te Samaria in het zeventiende jaar van Josafat, de koning van Juda, en hij regeerde twee jaar over Israel. En hij deed wat kwaad is in de ogen des Heren, en wandelde in de weg van zijn vader en in de weg van zijn moeder en in de weg van Jerobeam, de zoon van Nebat, die Israel deed zondigen. Hij diende de Baal en boog zich voor hem neer, en krenkte de Here, de God van Israel, geheel zoals zijn vader gedaan had’.  1 koningen 22:52-45.

Op een gegeven moment, na twee jaar koningschap, werd de staf van Achazja verbroken, in opdracht van Eliza (2 Koningen 9:1-3) ging een jonge man naar legeroverste Jehu en zalfde hem met olie en stelde hem als koning over de tien stammen aan. Deze Jehu doodde Achazja, de zoon van Achab en Izebel. In opdracht van de Here werd Izebel ook gedood, de honden lekten haar bloed en verslonden haar lichaam, een groter afgang kon je niet bedenken voor een Baäls priesteres en Koningin van Israël:

’Jehu kwam te Jizreel. Toen Izebel dit vernomen had, beschilderde zij haar ogen met zwart en versierde haar hoofd, en zij keek uit het venster. Toen Jehu de poort binnenkwam, riep zij: Is het wel met Zimri, de moordenaar van zijn heer? En hij hief zijn gelaat op naar het venster en zeide: Wie is op mijn hand? Wie? En toen twee, drie hovelingen hem aankeken. Gebood hij: Werpt haar naar beneden! En zij wierpen haar naar beneden, zodat haar bloed rond spatte tegen de muur en tegen de paarden, en hij vertrapte haar. En hij ging naar binnen, at en dronk. Daarna zeide hij: Ziet toch om naar die vervloekte en begraaft haar, want zij is de dochter van een koning. Zij gingen heen om haar te begraven, maar vonden van haar niets dan de schedel, de voeten en de handpalmen. Toen zij terugkwamen en hem dat berichtten, zeide hij: Dit is het woord, dat de Here gesproken heeft door zijn knecht, de Tisbiet Elia: Op de akker te Jizreël zullen de honden het vlees van Izebel verslinden’.  2 Koningen 9:30-36

De Almacht van God.
In het voorgaande zagen we dat zowel Saul als ook Achab, te samen met zijn vrouw, ten onder ging. Vooral ten aanzien van Izebel werd de profetie op harde en vernederende wijze uitgevoerd en in haar waanwijsheid maakte ze haar ogen tevoren zwart en maakte ze haar gezicht op. Dat zwarte rond de ogen was een kenmerk van Babylonische priesters en nader beschouwd stierf ze dus als een priesteres door de hand van de Here God.

De waanwijsheid van Izebel en de hoogmoed van Saul en Achab zien we óók in onze dagen. Israëlische presidenten zijn in het algemeen van socialistische huize en denken aan een ’maakbare maatschappij’, een slogan van het socialisme. Men gaat er vanuit dat doormiddel van dialogen en compromissen de mensheid uiteindelijk zal evalueren tot verdraagzaamheid.

Deze gedachte is niet iets van de laatste jaren, ze is er langzamerhand ingebracht door toedoen van Adam Weishaupt, een professor uit Ingolstadt (Oosten van Duitsland) Deze man was een tegenstander van God en Godsdienst, hij werkte zelfs toe naar een wereld onder leiding van een sterke man, een dictator. Volgens verschillende geschriften heeft hij zo’n duivels plan bedacht dat de mensheid er niet aan ontkomen kan. Hij richtte de orde der Illuminaten op, haar officiële oprichtingsdatum was op 1 mei. Wij kennen die dag als de dag van de arbeid, gevierd door socialisten, communisten en fascisten. Men zegt wel eens dat deze drie groeperingen elkanders natuurlijke vijanden zijn maar hoe is het dan mogelijk dat ze alle drie de 1e dag van mei accepteren als dag van de arbeid? De verklaring is eenvoudig, alle drie systemen komen uit de koker van Weishaupt die een (heel) veel sporenbeleid uit heeft gezet. Communisten zijn uitgesproken atheïsten, de fascisten zijn meestal occult, denk aan Hitler en zijn vijf occulte compagnons en het socialisme zegt voor gerechtigheid te staan waarvan zowel Christenen (kerkelijken) als ook humanisten en atheïsten deel van uit kunnen maken. (Let eens op het lijflied van zowel de communisten als de socialisten, de ’Internationale’.

In principe zijn deze drie systemen een valse religie die haar miljoenen verslaat want de aanhangers er van zijn er heilig van overtuigd dat hún systeem de mensheid uiteindelijk gelukkig maakt. Ze weten natuurlijk in de lagere regionen van de partijen niet dat Weishaupt de oprichter van hun partij is en nog minder weten ze dat ze gebruikt worden om de antichrist, de dictator van de duivel, aan de macht te brengen. Maar onze God is almachtig, Zijn klok draait misschien wel (te) langzaam in onze ogen maar we kunnen er verzekerd van zijn dat hetgeen Hij eens gezegd heeft voor 100% zal uitkomen, óók ten aanzien van Israël.

De presidenten.
Steeds weer opnieuw zijn de presidenten van Israël bereid tot het uiterste te gaan, Rabin wilde zelfs zo ver gaan dat Israël bijna geen veiligheidszone over zou houden. Natuurlijk is hij door mensen om het leven gebracht, maar was dat óók niet zo in het geval van Saul, Achab en Izebel? Als er niet was ingegrepen had satan zijn zin gekregen, Israël in de  knel en de wereld (vroegtijdig) de (schijn) vrede. Het was nog geen tijd op de klok van de Here God.

Na Rabin, kwam Peres, óók van de Arbeiderspartij (Socialisme) en wilde het beleid van Rabin voortzetten en beloofde President Clinton van Amerika en Arafat, de leider van de z.g.n. Palestijnen, dat hij grote delen van Israël weg zou schenken ter wille van de (schijn) vrede. Peres verloor de verkiezingen en Barak werd president, een president die óók in het spoor van Rabin liep. Barak doet je denken aan de profeten ten tijde van Achab, hij schreef vervroegde verkiezingen uit terwijl hij menselijkerwijze kón begrijpen dat hij deze race niet zou winnen. De profeten waren toen des tijd begeesterd door een leugengeest en zou het in het geval van Barak óók niet zo geweest kunnen zijn?:

’Daarom, hoor het woord des Heren. Ik zag de Here op zijn troon zitten, ter wijl het ganse heer des hemels aan zijn rechterhand en aan zijn linkerhand stond. En de Here zeide: wie zal Achab verleiden, zodat hij optrekt en sneuvelt te Ramot in Gilead? De één zeide dit en de ander dat. Toen trad er een geest naar voren en stelde zich voor de Here en zeide: ik zal hem verleiden. De Here vroeg hem: waarmede? Hij antwoordde: ik zal heengaan en een leugengeest worden in de mond van al zijn profeten. Toen zeide Hij: gij moet hem  verleiden, en gij zult er ook toe in staat zijn; ga heen en doe het. Nu dan, zie, de Here heeft een leugengeest gegeven in de mond van al deze profeten van u, en de Here heeft onheil  over u besloten’.  1 Koningen 22:19-22 

De klok van onze Here tikt nog steeds, duizenden jaren geleden voorzegde de Here dat Hij Zelf de macht over aarde op zich zal nemen, een duizendjarig vrederijk zou oprichten en de duivel voor duizend jaren zal binden. Wij kleine mensjes kunnen niet in de agenda van de Here kijken, nog minder kunnen wij Hem de wet voorschrijven maar ik ben er zeker van dat Hij Zelf een sterke hand in de laatste verkiezingscampagne heeft gehad. Een oud-generaal, een hardliner, is president geworden van Israël. Hij wil de stad Jeruzalem, de stad van de Here, niet afgeven aan Arafat, hoe graag de wereld dit ook zou willen.        
                      
Of Sharon, de nieuwe president, een diep gelovig mens is kan ik niet beoordelen maar dat hij sterk in zijn schoenen staat is zeker en als de tekenen ons niet bedriegen schuwt deze man de oorlog niet, evenals het grootste deel van de bevolking die het beu is steeds maar weer aangevallen te worden door de Arabieren. Zou hij een ’Simson-figuur’ worden? Simson bakte het zo nu en dan erg bruin, hij bezocht Filistijnse hoeren, trouwde met een Filistijnse en liet zich Gods geheimen, opdrachten, aftroggelen waardoor hij blind en gevangene werd. Toch gaf de Here hem genade want vanaf het moment dat zijn hoofdhaar werd afgeschoren groeide het weer aan en uiteindelijk nam hij meer Filistijnen mee de dood in dan hij ooit in zijn werkzame leven voor elkaar had gekregen. Zijn werk? Nee, het werk van de Here!

Het Simson-complex.
Een journalist vroeg eens aan een hoge Israëlische officier wat er zou gebeuren in het geval dat Israël totaal in de klem zou zitten tussen de Arabische legers en er geen redding voor het volk mogelijk zou zijn. Hij vroeg zich af of Israël misschien een ’Masada-complex’ zou hebben. Hij doelde op het feit dat de Joden zich massaal op de Masada van het leven hebben beroofd tijdens de belegging van het Romeinse leger na een opstand van de Joden. De Romeinen hadden met veel moeite, en ten koste van het leven van veel soldaten, de burcht Masada op een hoge platte berg ingenomen. Toen de Romeinen eindelijk binnen kwamen lagen alle overgebleven Joden dood in de burcht, ze stierven liever dan slaaf te worden van de Romeinen.

De officier ontkende dat de Joden aan het Masada-complex zouden leiden, ’nee, zei hij, wij leiden aan het Simson-complex!’ Hij doelde op de atoombommen die Israël bezit en volgens hem gaan in zo’n situatie de Arabische volken mee in het graf!

Haman, de antisemiet.
Koning Ahasveros kreeg een tegenzin in zijn vrouw Wasti (Vasti), Het Bijbelboek Ester, en door toedoen van haar oom Mordekai werd Ester tot koningin verheven. Uiteindelijk was het de Here die dit bewerkte, iets wat Mordekai ook veronderstelde (Ester 4:13-14) Ook hier greep de Here door mensenhanden in.

Een Agagiet, Haman geheten, was een felle antisemiet en zou er alles voor over hebben de Israëlieten uit te roeien, het mocht geld, goederen en aanzien kosten, áls hij ze maar kon uitroeien. Haman bezat een zeer hoge positie, zo hoog dat mensen knielden voor hem, ja wierpen zich zelfs voor hem ter aarde. Er was één man die dit niet wilde doen en dat was Mordekai, een Jood. Dit ergerde Haman zo erg dat hij de koning Ahasveros met gladde praatjes en veel geld omkocht en daardoor een vrijbrief kreeg de Joden in het gehele land, 127 gewesten, van India tot Ethiopië te vermoorden! Door toedoen van Mordekai en Ester kregen de Joden gelegenheid, en de steun van de koning, zich te verdedigen. Wat een hopeloze toestand leek werd door de Here omgevormd tot een overwinning, een overwinning die tot stand kon komen door twee moedige mensen, Mordekai als standvastige en schrandere en Ester is trouwe vrouw die zich opofferde en zich lichamelijk en geestelijk aan een heidense koning gaf. Het is toch onvoorstelbaar dat een Jodin, die volgens de wet niet met een heiden mocht trouwen, gebruikt werd om een volk te redden waaruit de Verlosser Jezus Christus kwam!

Arafat, de antisemiet.
Het Joodse volk is sinds 1948 weer een officiële staat, eeuwenlang zijn ze vervolgd, gemarteld en gedood maar onder toelating van de Here mocht het in mei 1948 weer een zelfstandige staat worden. Tijdens de 2e Wereldoorlog kreeg Hitler veel sympathie van de Groot Moefti van Jeruzalem, een Egyptenaar wiens familie eeuwenlang banden had met Jeruzalem. Een Moefti is een soort leider of vice-president waarboven de Groot Moefti staat die kan oordelen over leven en dood!

 





De Palestijnen gebruiken vaak nazi-symbolen.

Na een aantal jaren kwam zijn neef in beeld, Jasser Arafat die een trouw volgeling werd van zijn oom de Groot Moefti. ’Oomlief’ haatte de Joden uit het diepst van zijn hart en zijn neef, Arafat, is een ’waardig opvolger’. Arafat gaat zelfs zo ver dat hij de Palestijnen opoffert om zijn gelijk te halen, kinderen worden in ’vakantiekampen’ omgeturnd tot kindsoldaten, andere kinderen worden naar voren gehaald in de strijd, achter hen bevinden zich de Palestijnse ’ordetroepen’ met geweren. In de praktijk komt het er vaak op neer dat deze stenen gooiende kinderen in aanraking komen met soldaten van Israël en soms sterven bij de ongeregeldheden. Moeders roepen de laatste maanden Arafat op om hun kinderen met rust te laten en kind te laten zijn maar Arafat heeft kinderen van 11 en 12 jaar nodig, het liefst een gesneuveld kind want dat doet het goed bij de westerse pers en beïnvloedt het denken van de wereld en haar leiders. Arafat is een waardig opvolger van de Groot Moefti uit de 40er jaren van de vorige eeuw, die steunde Hitler waar hij maar kon om de Joden uit te roeien terwijl Arafat persoon-lijk zich met de gang van zaken bemoeit.

Haman de Agagiet werd slachtoffer van zijn eigen haat, ja hij werd zelfs op zijn eigen paal gespietst, de paal die hij voor Mordekai had bestemd, de Here kan voor Arafat óók wel iets in petto hebben dat definitief is. Stel dat Arafat sterft door de handen van hen die hij zelf vol haat heeft gepompt, jonge mensen die er van overtuigd raken dat Arafat geen snelle resultaten boekt, het zijn juist deze jonge mensen die experts zijn in het maken en plaatsen van (auto) bommen.

Koning Saul werd aan de kant gezet, Koning Achab stierf een vreselijke dood, Izebel werd tot in haar dood vernederd en Haman de Agagiet viel in zijn eigen puntige paal, zou de Here God hier géén hand in hebben gehad? Wee Arafat, het oordeel houdt zich reeds lang met hem bezig, wat zou zijn einde zijn? Op de dag dat Arafat geen nut meer heeft voor satan laat hij Arafat vallen als een baksteen, evenals zijn illustere voorgangers zoals Haman en Adolf Hitler, satan kon hen niet meer gebruiken en ze werden op een gewelddadige wijze gedumpt, ge-dood, zou dit óók het lot van Arafat zijn? De Here weet het.

De leiders van Israël.
De 4 leiders die in het voorgaande beschreven staan kunnen maar al te goed weten dat de Here uiteindelijk Zijn wil doorzet, vooral wat Jeruzalem betreft. Rabin stierf door de handen van moordenaars, Shimon Peres moest de eer aan Rabin laten terwijl die in zijn verblinding de staf over moest dragen aan Sharon. Wij kunnen als mens niet in de toekomst zien maar we kunnen heel goed begrijpen dat een oorlog in het Midden-Oosten voor de deur kan staan, de Arabische leiders moeten ten opzichte van hun volken een daad stellen, anders zijn ze niet geloofwaardig meer.

Anti-semitisme.
Als laatste wil ik een beetje filosoferen over een mogelijk scenario, eigenlijk een gedachte-spinsel over de ’wet van oorzaak en gevolg’. Stel dat er een oorlog uitbreekt in het Midden-Oosten, wát zou dat voor de wereldeconomie betekenen?

Het is sinds enige jaren bekend dat de wereldvoorraad aan aardolie voor maximaal 10 jaren is, dan komt er volgens geologen gegarandeerd een energiecrises. Bronnen in Texas die tien jaren geleden nog 100 vaten per dag leverden kunnen op dit moment met moeite 7 vaten leveren, zo erg zijn de bronnen uitgeput. Bronnen die al jaren gesloten zijn worden met nieuwe technieken weer aan de praat gebracht en moeizaam wordt de aarde uitgewrongen.

De Arabieren weten als de beste dat hun rijkdom straks verdwijnt als sneeuw voor de zon, daar komt nog bij dat ze er als de kippen bij moeten zijn als ze, in hun ogen, een oorlog met Israël willen winnen want over straks hebben ze daar de energie niet meer voor. Daarbij hebben veel van deze landen een oorlog nodig om het gezicht te redden ten opzichte van de bevolking. Saddam Hoessein heeft een enorme legermacht bij de grenzen met Koeweit te staan, Iran heeft te maken met ernstige binnenlandse onlusten en de enige bliksemafleider die succes heeft bij de bevolking is Israël. Syrië is erg onrustig en wil de Golan-hoogvlakte in bezit ne-men. Daar komt het nijpende watertekort bij en de relatieve rijkdom van Israël waar men ja-loers op is en niet kan evenaren. Hier hebt u alle ingrediënten voor een duivelse Jodenhaat.

Wereldeconomie.
David Wilkerson schreef in één van zijn boeken de volgende fabel:
Op een dag kwamen de zonen Gods voor de troon van God, God zei tegen hen dat Hij zo tevreden was over de Christenen. Ze leef-den in vol vertrouwen op Hem, steunden elkaar ondanks de armoede waarin velen leefden. Satan was ook aanwezig en schamperde dat het logisch was, ze waren toch afhankelijk van God, ze dúrfden niet anders volgens hem. Hij stelde God voor de Christenen op de proef te stellen en hen alles te laten geven door satan wat ze maar wilden. De Here God ging op de uitdaging in en satan mocht zijn gang gaan. De Christenen kregen veel geld te verteren, veel vrije dagen en veel ontspanning. Er werden allerlei luxe zaken gekocht en gefinancierd, de Christenen werden verslaafd aan de weelde en wilden niet terug naar het leven vóór de explosie van weelde. Óók werden ze ontrouw aan de Here  God, ze dachten het zélf wel te kunnen maken en hadden geen God meer nodig. Natuurlijk bleven ze ’gelovig’ en religieus maar de afhankelijkheid aan God was verdwenen.

Het bovenstaande een fabel, satan zou nooit de Here God om toestemming vragen om de mensen van Hem te vervreemden, God zou daar nooit toestemming voor geven. Toch zit er wel iets in, Wilkerson bedoelde dit verhaal als illustratie en zo zullen wij dit verhaal ook gebruiken. Stel dat Israël wordt aangevallen door de Arabische volken, Amerika snelt Israël te hulp omdat er veel, heel veel Joden in Amerika wonen. Dóór die oorlog voeren de Arabieren minder olie uit en wordt het gevaarlijk om de olie per tanker te vervoeren. In zo’n geval zijn de oliemaatschappijen er als de kippen bij om de prijzen te verhogen en drukt de energievoorziening de economie. De economie, die momenteel al dalende is, dwingt de mensen zuiniger te leven, dwingt op een gegeven moment de woning te verkopen, de vakantie af te zeggen, enz. We kunnen ons voorstellen dat er grote problemen ontstaan in de gezinnen, pa kan zijn hobby’s niet meer uitvoeren, ma gaat niet meer naar de tennisbaan en dochterlief moet het paard verkopen. De wereld zal in een chaos terecht komen, oorlog in het Midden-Oosten, de economie plat, massaontslagen in het bedrijfsleven en wie is de zondebok? Israël zal de zondebok worden, nu of over enige tijd maar het staat vast, dit zeg ik op grond van de Bijbel. Neem de wereld haar weelde af, haar (af) god af en de chaos is compleet, een chaos die Adam Weishaupt voor ogen had, de chaos die voor de deur staat!

Dáárom is het zo belangrijk dat in Israël de juiste persoon president is in Israël, niet om een ’vrede’ te brengen maar om te doen hetgeen God wil dat er gedaan wordt, want Zijn klok tikt gestaag, maar zeker, verder en het lijkt er verdacht veel op dat er een oorlog voor de deur staat in het Midden-Oosten. De vraag is nu, waar ligt uw hart, in de materie of in het verlangen naar de komst van de Here? Koningin Ester stelde haar leven in de waagschaal toen ze de koning om een gunst vroeg ter wille van haar volk, waar staan wij als Israël (weer)  de zondebok is? Bij onze weelde en aardse genoegens of in het gezelschap van Ester die voor Gods volk in de bres sprong?