Bijbel

Caesar of Christus
auteur onbekend

In de loop der tijd zijn er veel boeken en zelfs films verschenen, die gebaseerd zijn op de bloedige geloofsvervolging in de eerste eeuwen van onze christelijke jaartelling. Het was een machtig hoofdstuk in de kerkgeschiedenis, toen het bloed der martelaren het zaad der kerk was. De mensen moesten kiezen tussen Christus of Caesar, want niemand kan twee heren dienen. Dit koninkrijk binnen een koninkrijk, dit pelgrimsvolk in de wereld maar niet van de wereld, Johannes 17:14, dit uitschot der aarde vormde een indrukwekkend schouwspel voor de toenmalige wereld. Deze minderheidsgroep in een heidens land had de roepstem van Christus gehoord en moest niets hebben van de verering van Caesar. Er was een prijs te betalen en zij hebben die betaald. Sommigen werden voor de leeuwen geworpen. Anderen werden naar de brandstapel verwezen. Hun brandende lichamen werden letterlijk de vlammende toortsen, die zij in geestelijk opzicht reeds waren geweest. Maar tien golven van vervolgingen konden deze vreemde sekte niet uitroeien. Integendeel, zij nam in kracht en omvang zienderogen toe. Daarom moest satan van tactiek veranderen. In plaats van het Christendom te vervolgen, maakte hij het populair. Keizer Constantijn ging tot het Christendom over (ca. 313 A.D.) en verhief het tot staatsgodsdienst. Het was geen schande meer Christen te zijn; maar een teken dat men met de tijd meeging. Een modekwestie dus. Duizenden onbekeerde “christenen” voegden zich bij de kerk. Oude heidense offerfeesten werden omgezet in christelijke feesten. Het avondmaal des Heeren werd een offer in plaats van herinnering. Predikers werden priesters. Prachtige gebouwen en schitterende ceremoniën namen de plaats in van de eenvoudige eredienst in de catacomben. Het Christendom veranderde niet de wereld, maar de wereld heerste over het Christendom. Wij hebben ons nimmer van deze geweldige tragedie kunnen herstellen.

Een Caesar van deze eeuw
Vandaag zitten de kerkleden in comfortabele theaters en zien indrukwekkende films over de eerste Christenen, die Christus kozen in plaats van Caesar. Zij lezen moderne boeken over de catacomben en het Coloseum. En zij beseffen in het geheel niet, dat dezelfde geschiedenis zich in onze tijd in een andere vorm herhaalt. Christenen in Nederland worden niet voor de leeuwen geworpen, of naar de brandstapel verwezen. Maar er zijn andere methoden om de heiligen te vervolgen. Er zijn knappe, verfijnde, zelfs religieuze methoden, om het de minderheid van de Meester in onze dagen moeilijk te maken. Caesar is dood; maar de keus is dezelfde gebleven. Het is Caesar of Christus. Het is de keus, waarvoor Pilatus zich reeds gesteld zag: Indien gij deze loslaat, dan zijt gij des Keizers vriend niet, die zich zelf Koning maakt, wederspreekt de Keizer.”

Het Christendom is een populaire godsdienst vandaag. Het geniet de goedkeuring van Caesar. De kerken zijn vol met “gedoopte” heidenen. Het Christendom staat niet tegenover de wereld, maar heeft zich met de wereld gecompromitteerd. Met Caesar bedoel ik niet de overheid. Jezus zeide: Geef de keizer, wat des keizers is. Ook Christenen hebben een verplichting tegenover de overheid. Paulus b.v. maakt dit duidelijk in zijn brief aan de Romeinen. (Romeinen13: 1-7) Met Caesar bedoel ik deze eeuw, dat wat de Bijbel noemt wereld, die onder controle staat van de god dezer eeuw. (2 Corinthe 4:4) Wegens haar rijkdom, macht en cultuur is het een gigantische opdracht, zich tegenover haar te plaatsen.

Maar de Christen behoort niet tot de wereld. (Johannes 17:14)Hij is er uitgetrokken. Hij is wel in de wereld, maar niet van de wereld. Hij is in de wereld gezonden, om anderen uit de wereld te winnen. Zijn burgerschap is in de hemel. (Efeze 2:6; Fillipenzen 3:20)

Een vriend van Caesar
De kerk heeft vriendschap gesloten met de wereld. Ze leent haar methoden, gebruikt haar middelen, aapt haar werkwijze na. Zij vraagt niet: Hoe zou God het doen? maar Hoe zou Caesar het doen? Hoe doet de maatschappelijke wereld, de zakenwereld, de amusementswereld het? Zij is meer afgestemd op Hollywood dan op de hemel. Zij staart zich blind op rijkdom, macht, invloed, statistieken en programma’s en luister- en kijkcijfers. In plaats van het leger van Gideon van 32000 terug te brengen tot 300, (Richteren 7)zou zij het willen uitbreiden tot 50000. Zij is niet bezig met een volk uit te roepen en af te zonderen voor Gods Naam. Zij bouwt religieuze koninkrijken en kerkelijke superlichamen. Zij heeft haar eenvoudig geloof, haar pelgrimskarakter, haar zalige hoop verloren. De eerste gemeente zag verlangend uit naar de wederkomst des Heeren. Na Constantijn werd niet de hemel, maar de aarde centrum van haar programma. Zij leeft in vrede met de wereld. Zij dient Christus én Belial. (2 Corinthe 6:15) Zij is een liefhebster van geld en wat men daarvoor kan kopen. Zij heeft geen interesse voor de gezonde leer. Zij gaat prat op haar ruimhartigheid en wil met iedereen goede maatjes blijven. Zij lacht om afscheiding van de wereld. Haar gemeenschap verschilt niets van een filantropisch genootschap of een sportclub. Zij heeft Christus gekruisigd, omdat zij een vriend van Caesar wil zijn en daadwerkelijk is.

Maar toch is er ook in onze tijd gelukkig nog een vervolgde kerk. Zij draagt geen bepaalde naam, zij is geen bijzondere sekte. Haar leden worden bijna in alle kerken gevonden. Zij zijn verre van volmaakt, maar zij zijn wel anders en stellen zich niet met onvolmaaktheid tevreden. Zij begonnen met een radicale bekering in plaats van een beslissing. Zij zijn wedergeboren. Jezus is niet alleen hun Zaligmaker; Hij is hun Heer. Zij geloven, dat er slechts een weg tot zaligheid is en beschouwen alle andere wegen als valse leer. Zij staan daarin op goede nieuwtestamentische bodem. Zij staan op goede nieuwtestamentische bodem, wanneer zij geloven, dat men niet gelijktijdig de weg des kruises en de weg der wereld kan bewandelen. Zij staan op goede nieuwtestamentische bodem, als zij uitzien naar de wederkomst van Christus. Zij hebben geen eigen organisatie. Zij kunnen niet worden georganiseerd. Zij zijn een organisme, een gemeenschap des Geestes en zij kennen elkaar en zoeken elkaars gemeenschap, zoals de eerste christenen elkaar kenden en elkaars gemeenschap zochten in het hart van het heidense Rome. Zij vormen een bron van ergernis voor de wereld van Caesar, want zij zijn vreemdelingen en pelgrims. Caesars wereld is voor hen wel een doorgangshuis, maar zij vormen er geen deel van. Zij irriteren Caesars kerk, omdat zij zich verre houden van alle activiteit die in naam van de godsdienst wordt ondernomen.

Moderne vervolging
Daarom worden zij vervolgd. Neen, ik heb het niet over de heiliger-dan-gijseparatisten, de farizeeërs van onze tijd. Ik bedoel de eenvoudige, Nieuwtestamentische Christenen. Zij worden verdrukt, omdat zij niet in het voetspoor van Caesar wandelen. Zij worden als onchristelijk en vooral als liefdeloos bestempeld, omdat zij niet wandelen naar de eeuw dezer wereld, (Efeze 2:2) naar de beginselen van het aangepaste (in plaats van het toegepaste) Christendom. Zij worden niet verbrand op een brandstapel, maar toch kan hun de grond onder de voeten erg heet worden gemaakt. Zij worden niet in vunzige kerkers opgesloten, maar worden wel geïsoleerd en buiten geworpen. Zij worden geografisch niet tot ballingschap veroordeeld, maar zij worden wel veracht, gemeden en terzijde gesteld. Zij worden in onze dagen niet onthoofd; maar het leven wordt hen soms zo moeilijk gemaakt, dat zij bijna het hoofd verliezen. Vergis u dus niet: de keuze is nog steeds Caesar of Christus. Het christelijk leven wordt geleefd in een Godvijandige, Christusverwerpende wereld. Caesars wereld en Caesars kerk zijn machtige bolwerken van Satan in onze dagen.

Alle wijsheid en moed, die wij van God kunnen afbidden, zijn nodig vandaag, om beslissingen te nemen en staande te blijven. (Efeze 5:11)

Onze Christen jonge-mensen worden geconfronteerd met Caesar op heidense middelbare en hogere scholen. Zij komen in aanraking met zijn aanspraken in college en universiteit. In de samenleving staan zij voor de beslissing: Meedoen of niet meedoen, om nog maar niet te spreken over alle verfijnde verlokkingen die tot hen komen om te doen zoals Rome doet.

Maar toch waren er destijds twee soorten Romeinen in Rome. Er waren Christenen zelfs in de huishouding van Caesar. Zij leefden in zijn huis, maar maakten er geen deel van uit. En wij kunnen vandaag hetzelfde doen. Ook de zakenman wordt dagelijks met Caesar geconfronteerd. Telkens moet hij de keuze doen: Christus of Caesar! Zal hij zich aan minder eerlijke praktijken schuldig maken, omdat iedereen het doet? Zal hij het ongelijke juk aantrekken met een ongeredde partner, of met wereldse organisaties ter wille van het welzijn van zijn zaak? Zal hij zich te buiten gaan aan sterke drank of andere niet met name te noemen zaken, alleen ter wille van de conventie? Als ik een nederig, maar standvastig Christen zie, die trouw is aan Christus in een zaak, waarin hij de gehele dag wordt ondergedompeld in heidendom, dan zie ik een moderne heilige onder de navolgers van Caesar.

Het leven is niet gemakkelijk voor wie als enige in een gezin Christus kent en dus alleen moet staan. Menige goede vrouw, die even trouw is aan Christus als ooit een gelovige in de amfitheaters van Caesar was, strijdt gedurende zeven dagen in de week een eenzame strijd. Als zij er tussenuit glipt naar een kerk of samenkomst en in een hoekje zit om nieuwe kracht voor een nieuwe week te verzamelen, dan kunt u er zeker van zijn, dat daar een Quo Vadis is up-to-date! Zij wordt niet voor de leeuwen geworpen in een Romeins Coloseum, maar zij is alle dagen onder leeuwen en loopt ernstig gevaar een langzame dood te sterven, omdat het hart haar breekt.

Een keuze tussen twee vrienden
Onze Heer noemde Zijn discipelen vrienden (Johannes 15:14-15). Pilatus had kans, om Jezus’ vriend te worden. Maar hij koos voor Caesar gaf daarom toe aan de schare, die riep: Wij hebben geen Koning, dan de Keizer! (Johannes 19:15)

Ook de Joden deden op die dag een keuze. Zij verwierpen hun rechtmatige koning en kozen Caesar. Het is een keuze tussen twee vrienden. Het blijft een keuze tussen twee koningen. U kunt niet beiden hebben. Een mens kan niet een vriend van Christus en een vriend van Caesar zijn, want die een vriend der wereld wil zijn, is een vijand van God.(Jacobus 4:4) Laat u niet bedriegen door de schoonheid en schittering van Caesars wereld en Caesars kerk. U kunt door dezelfde menigte vervolgd en geprezen worden. De bijbel zegt ons, dat allen”, (niet sommigen) die godzalig leven willen in Christus Jezus, verdrukking zullen lijden. (2 Timotheus 3:12)

Het is niet Christus én - het is Christus óf. Of wij purperen mantels dragen, of gekleed zijn in sportkostuums; of wij in wagens rijden, of in een moderne slee, of wij over het zand van een oud Coloseum lopen, of in de straten van een moderne stad - de keus is hetzelfde. Hij, die een vriend van Christus wil zijn, kan geen vriend van Caesar wezen.