Startpagina

Vergeving

Matth. 6:11: Vergeef ons onze zonden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Ef. 4:32:  Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft. 

Vergeven is de gebalde vuist die we tegen een ander opheffen openen en de hand naar hem/haar uitsteken.

 Vergeving, zou je kunnen zeggen, is een basisprincipe van het christendom. Zonder vergeving door de Heer van onze zonden zouden we nooit christen kunnen zijn. We hebben het te danken aan Zíjn goedheid, Zíjn liefde, Zíjn genade. En dat ongeacht wat we gedaan hebben. Geen zonde zo groot of Gods vergeving is groter.

 

Doordat God ons onmiddellijk vergeeft, als we onze zonden oprecht aan Hem belijden, is er verzoening en een (herstelde) relatie mogelijk met Hem. Door de zondeval werd deze relatie verbroken, door vergeving op grond van het offer van de Here Jezus wordt deze relatie volledig hersteld.  

 

Hij wil niets liever dan ons vergeven, omdat Hij zo graag contact met ons wil. Hij staat als het ware te wachten tot we komen met al onze fouten, zoals de vader uit de gelijkenis van de verloren zoon dagelijks op de uitkijk stond om te zien of zijn zoon terug zou komen. Hij verlangde intens naar hem. De vader was zijn zoon verloren toen hij zijn deel van de erfenis opeiste, maar kreeg hem terug toen de jongen tot zichzelf kwam terug ging en zijn zonden beleed. Toen werd hem, ondanks alles wat hij had gedaan, voluit vergeving geschonken. De vader drukte hem aan zijn hart en richtte een geweldig feestmaal aan. Dat is vergeving: feest!

 

Vergeving is iets heel anders dan iets met de mantel der liefde bedekken. Dit laatste klinkt mooi, maar lost NIETS op. Het kan maar zo gebeuren dat problemen/verstoringen in relaties niet worden opgelost, dan kan het “onderhuids” voortwoekeren als een bittere wortel die in de loop van de tijd steeds sterker wordt en die dus ook steeds moeilijker te verwijderen is. Het wordt een vergif dat het denken kan beïnvloeden, ons verziekt en tot wrokkige mensen maakt. Niet vergeven kan ons in de greep houden. Als we wel vergeven dan bevrijden we een gevangene, nl. onszelf!

 

God is bereid ons alles (!) te vergeven, Hij kan dit omdat Zijn Zoon al onze zonden heeft gedragen en het oordeel over deze zonden heeft ondergaan. God vraagt echter van ons om óók te vergeven, onze kinderen, ouders, familie, broeders en zusters, collega’s, vrienden, buren, niemand uitgezonderd.  Dat is niet makkelijk, anderzijds als Hij iets (moeilijks) vraagt geeft Hij daar ook altijd de kracht toe. Hij vraagt nooit het onmogelijke aan ons!

 

We treffen verschillende voorbeelden van genezingen aan in het NT waarbij de Here iets vraagt wat menselijkerwijze onmogelijk is maar omdat Hij, als er geloof is en als hiernaar gehandeld wordt, ons altijd tegemoet komt gebeurt het onmogelijke. Denk bijvoorbeeld aan de verlamde bij het badwater van Bethesda. In 38 jaar was het hem niet gelukt te genezen. Altijd stond iemand eerder op en daalde voor hem af in het badwater. Maar als de Heer langs komt en tegen hem zegt: “sta op”, dan vraagt Hij het onmogelijke want dat kon de zieke niet, maar het gebeurde toch. De verlamde stond op en werd genezen. Of als Hij tegen de man met de verschrompelde hand zegt: “strek uw hand uit” dan gebeurt dit, terwijl dat precies het probleem van de man was. Hij kon dat niet, maar door geloof kreeg hij kracht om het onmogelijke te doen. Als we bereid zijn Zijn wil te doen,  zal Hij ons ook de kracht  daarvoor geven.

 

Vergeven is ontzettend belangrijk. Het zorgt voor vrede i.p.v. onrust, liefde in plaats van wrok of haat. Harmonie in plaats van disharmonie, blijdschap in plaats van verdriet, opluchting in plaats van verkramping.  Helaas merken we telkens weer dat mensen soms niet willen vergeven en dat ze daarmee moeilijke situaties en moeilijke relaties in stand houden.  Daarmee komen we op het punt dat vergeven een KEUZE, gebaseerd op Gods Woord,  moet zijn en niet gebaseerd moet zijn op ons gevoel.  Gevoel is immers een prachtig instrument, maar geen goede dirigent. Als we ons laten leiden door ons gevoel, dan kan het lang duren voordat we zover komen dat we willen vergeven, misschien gebeurt het nooit. Sommige mensen zijn zelfs zo verbitterd dat ze zonder  te vergeven  het graf in gaan. Vreselijk is dat! God heeft er voor gekozen ons te vergeven, ondanks dat we zondaren waren en Hem niet zochten, zouden wij er dan voor kiezen anderen niet te vergeven? 

 

Toen Christus aan het kruis hing sprak Hij de woorden: “vergeeft het hen, want zij weten niet wat zij doen”. Hij sprak deze woorden, zonder dat de omstanders die Hem hadden gekruisigd hun zonden hadden beleden. Mensen willen soms wel vergeven, mits de persoon die hen wat heeft aangedaan zijn/haar fouten toegeeft en om vergeving vraagt. Dit gebeurt niet altijd, als er dan gekozen wordt om niet te vergeven kan deze houding een mens zijn hele leven achtervolgen. Hij of zij zit en blijft dan als het ware gevangen door zichzelf.

 

Natuurlijk besef ik dat er situaties kunnen zijn waarin het ontzettend moeilijk is om tot het punt te komen te willen vergeven. Toch geldt ook in deze situaties dat de oplossing bij Hem ligt. Niet vergeven lijkt misschien makkelijker maar pakt uiteindelijk altijd negatiever uit. Het principe dat Hij ons daartoe de kracht wil geven blijft ook in deze situaties onverminderd gelden. Bovendien is het Zijn opdracht aan ons. (Ef. 4:32)

 

Corrie ten Boom kwam na de oorlog oog in oog te staan met de meest harteloze bewaker uit het concentratiekamp. Ik citeer: Hij strekte zijn hand uit en vroeg (aan Corrie ten Boom): “Wilt u me vergeven?” Daar stond ik, de kou greep me om mijn hart, maar ik weet dat je met je wil dingen kunt doen ongeacht de temperatuur van je hart. Ik bad: “Here Jezus, help me!” Stijf en houterig legde ik mijn hand in die uitgestoken hand. Op dat zelfde moment gebeurde er iets ongelofelijks. Er kwam een warme stroom die in mijn schouder begon, naar beneden ging door mijn arm en plotseling terecht kwam in onze handen die elkaar vasthielden……   Ik heb Gods liefde nog nooit zo sterk ervaren als op dat moment. Einde citaat.

 

Je kunt theologiseren over een woord als vergeving, het van alle kanten bekijken er over nadenken, het bediscussiëren etc.  en dat kan heel mooi  en waardevol zijn, maar waar het uiteindelijk op aan komt is dat we het DOEN! Jacobus roept ons op om daders van het Woord te zijn, anders is ons geloof een dood geloof. Dat is een krasse uitspraak waar iedereen die niet wil vergeven eens goed over na zou moeten denken.

 

Beseffen we wel voldoende wat de Here Jezus van zo’n niet vergevings gezinde houding  zal vinden, Hij die ons alles heeft vergeven?  Stel dat Hij vandaag terug zou komen, wat dan? We zouden ons denk ik vreselijk schamen als Hij ons in zo’n gezindheid zou aantreffen. Ik denk dat  iedereen, als hij/zij eerlijk is, zal beseffen dat dat geen geestelijke houding is. Daarom: vergeeft elkander,  gelijk Ik u vergeven heb.

 

 

 

 

Terug naar document-overzicht
Dit artikel wordt u aangeboden door Stoelinga.
Mocht u vragen en/of opmerkingen hebben over dit artikel kunt u contact opnemen met de aanbieder.