Bijbel

                           Graancirkels
                       Door: Gary Stearman

Voorwoord:
Het artikel dat u nu voor u hebt is afkomstig uit ’Prophecy in the News’, een Amerikaans tijdschrift over Bijbelse profetie. Ik heb geprobeerd dit artikel zo letterlijk mogelijk te vertalen. Echter; het blijft altijd moeilijk bepaalde zaken woordelijk over te zetten omdat we altijd te maken hebben met het zogeheten ’idioom’ dat wil zeggen dat bepaalde uitdrukkingen niet letterlijk over te nemen zijn. Daarom kan het dus gebeuren dat ik sommige gedeelten op een iets vrijere wijze en in andere woorden heb vertaald dan er letterlijk staat. Toch hoop ik dat de strekking van dit artkel duidelijk mag zijn.

Wie  maakte die mysterieuze cirkels in het gewas ?
Eeuwen geleden kwam de heidense aanbidding naar voren in de vorm van een cirkel, een steengravure, een bouwwerk of een topografisch kunstobject, dat gevormd is op het aardoppervlak. Het ’gewas-cirkel’ fenomeen kan een overtuigende verklaring bieden van hun herkomst.... Over de hele wereld zijn vreemde cirkelvormige, objecten, die worden geassocieerd met heidense aanbiddingsplaatsen. Sommige daarvan, zoals Stonehenge in Engeland zijn al zeer oud. De ’toverwielen’ van de oude Noord-Amerikaanse Indianen, de grafheuvels, terpen en vlakten van Europa en de cirkelvormige aanbiddingsplaatsen in het Midden-Oosten; al deze zaken hebben bij nieuwsgierige archeologen tot de verbeelding gesproken. De vragen van onderzoekers naar de herkomst hiervan hebben vaak geen zinnig antwoord opgeleverd. Maar wij kunnen vaststellen dat er heden ten dage een fenomeen is dat ons dicht bij de reden brengt waarom mensen vroeger de cirkel aanbaden. Dit wonderlijke gebeuren speelt zich over de hele wereld af, meestal in velden met groeiend gewas of graanvelden. Het wordt nu al aangeduid met: ’de gewas-cirkel’ s’Nachts verschijnen er allerlei cirkels en mysterieuze ontwerpen in velden met groeiend gewas, met uiterste precisie en zeer kunstig gevormd. Verschillende groepen vandaag, toegewijde ’afgoden dienaars’, hebben dit soort verschijnselen verklaart als zijnde boodschappen van de ’goden’, voorboden van het aanbrekende ontwaken der New-Age. In feite aanbidden zij dus al die verschijnselen van vandaag de dag. Maar er zijn bewijzen die doen vermoeden dat deze gebeurtenissen in feite een terugkeer zijn van zeer oude en misschien alledaagse gebeurtenissen in een modern jasje. De cirkel als voorwerp van verering heeft een lange en fascinerende geschiedenis. De betekenis, wanneer we de moderne termen onderzoeken, is zeer helder en verbazingwekkend duidelijk. Maar; wat nog belangrijker is, de heidense cirkel spreekt boekdelen over de dagen waarin we nu leven. Het laatst der dagen Het is waarschijnlijk het meest krachtige teken van het naderende einde van het christelijke tijdperk. Laten we maar eens een blik werpen in de betekenis van dit symbool. We zullen hiervoor terug moeten gaan naar de ’aanbidding’ in vroeger tijden... We zullen ons bezighouden met de vraag: Wat is de oorsprong of herkomst van het heidense cirkelvormige altaar? 

De cirkelvormige hoogvlakte...(Afgoden-altaar)
De bijbel spreekt over bepaalde plaatsen van heidense verering, bekent als ’hoge plaatsen’. (zie Ez. 6:13; Ez. 16:24 en Ez. 16:31.... .) Dit komt van het Hebreeuwse ’bamah’ waarmee een heuvelrug of een geografische verheffing zoals een heuvel bedoeld wordt. Veelal werden zulke hoge plaatsen verbonden aan de afgodendienst van de Kananieten. Ze verwezen ook naar de gebeds- en aanbiddingsplaatsen van het volk Israël voordat Salomo de eerste tempel had gebouwd.

Als voorbeeld; in Rama, de stad van Samuel de profeet, was ook een dergelijke hoge plaats. Zoals we kunnen lezen in 1 Samuël 9, kwamen Saul en zijn knecht aan in de stad en vroegen naar Samuël de ziener. Hen werd gezegd: ’ Ziet, hij is voor uw aangezicht; haast u nu, want hij is heden in de stad gekomen, dewijl het volk heden een offerande heeft op de hoogte.’  1 Samuël 9:12

Toen Saul en de knecht de stad binnenkwamen was Samuël al op weg naar de ’hoogte’ en nodigde Saul uit om mee te gaan. Het was bij deze gelegenheid dat Saul tot Koning werd verkozen. Deze hoge plaats wordt omschreven als een plaats van gebed en offerande. Hoe dan ook; in het oude Israël werden dit soort hoogten onder verschillende omstandigheden gevonden, onafhankelijk van geografische ligging. Sommige daarvan werden zelfs aangetroffen in valleien. In het algemeen werden deze plaatsen als hoogten aangeduid, omdat ze waren ontworpen in een vaststaande vorm, opgehoogd tot ronde vlakten of altaren. Ze werden groot genoeg gebouwd om de verschillende offerrituelen uit te kunnen voeren. In de loop der tijd is hun oorspronkelijke functie en betekenis verloren gegaan doordat de Kananitische-stammen deze hoogten gingen gebruiken voor hun eigen afgodendienst. Ze werden omgevormd tot plaatsen van verering en offerdienst aan de afgoden, eerst als heuvels en later tot ronde altaren. Toen de Israëllieten bezit namen van het land, werden deze heidense altaren vernietigd. Vele van oorsprong heidense plaatsen van aanbidding werden ’omgedoopt’ om gebruikt te worden voor de aanbidding van de enige Ware God van Israël  Maar in de dagen van Salomo verviel het volk weer in dezelfde gruwel men zonk weer helemaal af naar de afgoden! In Salomo’s latere jaren hebben zijn vele vrouwen (1000 !) [1 kon. 11:1-3]) hem verleid, waardoor zijn hart gekeerd werd naar hun valse afgodenverering van Astherot, Milchom en Molech [Moloch].

’Want het geschiedde in den tijd van Salomo’s ouderdom, [dat] zijn vrouwen zijn hart achter andere goden neigden; dat zijn hart niet volkomen was met den HEERE, zijn God, gelijk het hart van zijn vader David. Want Salomo wandelde Astoreth, den god der Sidoniërs, na, en Milchom, het verfoeisel der Ammonieten. Alzo deed Salomo dat kwaad was in de ogen des HEEREN; en volhardde niet den HEERE te volgen, gelijk zijn vader David. Toen bouwde Salomo een hoogte voor Kamos, het verfoeisel der Moabieten, op den berg, die voor Jeruzalem is, en voor Molech, het verfoeisel der kinderen Ammons.’  1 Koningen 11:4-7

Salomo’s afglijden resulteerde in het Goddelijk oordeel over Israël, waarop de Heere God de vijanden versterkte en zo het koninkrijk uit Salomo’s hand scheurde. Tijdens zijn vroege jaren had Salomo het koninkrijk tot haar ongekende hoogte gebracht. Hij had de steden versterkt en de eerste tempel gebouwd. Onder deze plaatsen viel de geweldige stad Megiddo. Deze stad was tezamen met Hazor en Gezer gebouwd tot een sterkte, als onderdeel van Salomo’s militaire organisatie, en moest de belangrijke handelsroutes beschermen. Helaas is er tot op de dag van vandaag nog steeds een opgegraven overblijfsel van Megiddo over, dat nog getuigt van Salomo’s afvalligheid. Het is een ronde hoogte; een stille getuige, die ons eraan herinnert dat het zelfs voor hen die een zeer innige relatie met Hem hebben, nodig is steeds waakzaam te blijven en geestelijk wakker te zijn.

Maar wat nog belangrijker is, het toont ons de heidense oorsprong met de cirkel van aanbidding. Het maakt niet uit waar we nu heengaan in de geschiedenis, steeds weer komen we die cirkels tegen. Ze maken ons duidelijk dat ze gebouwd waren met het oog op een hoger fenomeen dat meer en meer aanwezig lijkt te zijn de laatste jaren.

Rogem Hiri....
Ten zuiden van de berg Hermon, op de Golan hoogvlakte, ligt een grote stenen ruine uitgespreid op het aardoppervlak. Vroeger is dit waarschijnlijk een soort van burchtachtig bouwsel geweest. Het is ontworpen in de vorm van vijf concentrische stenen cirkels. De buitenste cirkel is bijna 1700 ft. in diameter. (ñ 515 meter ). In ieder opzicht voldoet het aan de beschrijving van een ’hoge plaats’. In het midden ligt een hoog opgetrokken rond platvorm met een diameter boven de 20 meter. Hoewel het bouwwerk al lang niet meer in gebruik is en al jaren wordt ’bekanibaliseerd’ om de bouwmaterialen beslaat het toch nog naar schatting 14.000 kubieke meter steen. Sommige van deze stenen hebben een gewicht van enkele tonnen. In de loop der eeuwen is echter het meest waardevolle verloren gegaan. In ’the Biblical Archeological Review’ van Juli/Augustus schreef Jonathan Mizrachi het volgende: ’En wetenschapper ging zelfs zo ver, dat hij het complex identificeerde als de graftombe van Og, de koning van Basan, de laatste der Rafaïeten, het ras der reuzen. (zie num. 21:33 e.v. )’ Anderen suggereren dat, wanneer de Rafa‹eten deze ’zetel’ gebouwd hadden ze waarschijnlijk gebruik hebben gemaakt van een reeds bestaande fundering. Archeologen schatten dat het bouwwerk ergens uit drieduizend jaar voor Christus stamt. Voordat er een tombe in het midden was gebouwd was dit waarschijnlijk een heidense aanbiddingsvlakte. Het is bekend dat de concentrische muren eerder zijn gebouwd dan het centrum. Meneer Mizrachi schrijft: ’In het vroege brons-tijdperk (~2500 v.C.) is op Rogem Hiri een grote offerplaats gebouwd. Het complex toont een grote nauwkeurigheid in bouw en ontwerp en er bestaat geen twijfel over dat het gebouwd is met de bedoeling religieuze en kosmische zaken te symboliseren. [ Ook kunnen ze bedoelt zijn, als aanwijzing betreffende het jaargetijde, door de openingen scheen de zon op de muren en zo had men een indicatie over de tijd van het jaar.]

Hier zien we een bijkomstige functie van de typische hoge-plaatsen. Het dient eveneens als plaats van aanbidding van de hemellichamen. Vroeger schreef men veelal vreemde gebeurtenissen op aarde toe aan zon, maan, sterren en planeten. Zaken als oorlog, mislukte oogsten en dergelijke schreef men toe aan de veranderingen aan het firmament. Men zag hier de hand van de goden in.

Cirkels en Astro-archeologie...
Er zijn al verscheidene boeken geschreven over het vreemde bouwwerk in Engeland dat bekend staat als ’Stonehenge’. Zelfs in zijn huidige vervallen staat overtreft het nog steeds alle verbeelding. Mensen die dit fenomeen hebben bestudeerd verklaren dat het zeker duizend jaar heeft gekost om dit te bouwen. De uiterst precies uitgehouwen stenen zijn over een afstand van vele mijlen naar de bouwplaats getransporteerd. De stenen zijn zo kolossaal van afmeting dat het transporteren hiervan open staat voor de wildste speculaties. Het begin van de bouw schat men zo rond het jaar 2700 voor Christus maar anderen plaatsen het in het derde millenium voor Christus zoals ook Rogem Hiri en honderden andere vergelijkbare bouwsels.

De oorspronkelijke betekenis ligt verborgen in de grauwe mist der tijd maar over de vorm bestaat geen misverstand. Het is een duidelijke ode aan de mystieke krachten van de cirkel.  Velen hebben zijn oorsprong verbonden aan de oude heidense Druïden, een gesloten kring van ’magiërs’, die nog steeds jaarlijks rond de zomer-zonne-wende massaal naar Stonehenge samenstromen wanneer de hoofd-as in het verlengde van de opklimmende zon komt te liggen. Anderen, zoals Engelands hoofd-astronoom, Fred Hoyle, noemen het het werk van een genie, een ’eerste klas’ astronomie-observatorium. In feite is niemand echt zeker van de oorspronkelijke betekenis van dit gigantische complex hoewel het bekend is dat het op gezette tijden in ‚‚n lijn ligt met sterren en planeten. Men is het er wel over eens dat het een hoge plaats was voor de een of andere heidense religieuze beleving. Het is ‚‚n van de meer dan 600 oude stenen-cirkels met astronomische lijn  in Europa. In het jaar 1740 heeft dr. William Stukely de connecties die deze cirkels met de astronomie hebben al ontdekt. Maar sinds de komst van de computer zijn er nog veel meer verbanden naar voren gekomen. Dit was tevens het begin van de nieuwe wetenschap, de ’astro-archeologie’, die steeds meer in populariteit toeneemt. E.C. Krupp zei: ’Deze stenen cirkels zijn een zwijgend maar overduidelijk bewijs van het gedreven observeren van de lucht en de sterren door onze voorouders.’ Ze duiden op de zelfde soort gedrevenheid die ons naar de maan deed gaan, en onze ruimtereis naar mars.’ Maar ze werpen meer vragen op dan nodig is. Hoe kan het dat zo’n drie- tot vijfduizend jaar geleden de bouwers van deze gigantische bouwsels zoveel van astronomie en wiskunde wisten. En waarom zijn de bouwwerken zo massaal beschreven met heidense voorwerpen zoals cirkels, spiralen en driehoeken ? Eigenlijk koppelen alle experts deze bouwwerken aan de ‚‚n of andere heidense godsdienst. Zij lijken geweest te zijn, wat de Bijbel ’hoge plaatsen’ noemt. 

Avebury en Silbury...
Ongeveer 17 mijl ten noordoosten van Stonehenge ligt een ontzagwekkende aarden verhoging die ongeveer 112.000 vierkante meter beslaat. Het is het dorp Avebury omringd door een gracht van 7 meter diep en 23 meter breed. Binnen in de cirkel liggen overblijfselen van twee monoliete cirkels verlijkbaar met die we in Stonehenge aantreffen. De buitenste cirkel heeft een diameter van ongeveer 400 meter. En wederom past ook dit bouwwerk in de beschrijving van een typische hoge plaats van vroeger. Wat wel erg belangrijk is; al deze constructies zouden door een onkundige boerenbevolking moeten zijn gemaakt met gebruik van stenen werktuigen. Als dat zo is dan moeten ze hun hele leven hieraan gewijd hebben. Dit alleen al kwalificeert hun werk als religieus van aard terwijl hetgeen ze ervoor terug kregen mager was, het was slechts voor de eerste levensbehoefte. In Avebury treffen we van alles en nog wat aan. Megalieten, aarden bouwsels, stenen monumenten met astronomische lijnen erin, en zelfs een klein oud dorp. Het lijkt haast wel een oord van een oude priester-dynastie die hun hele leven toegewijd hadden aan de aanbidding van goden die een ronde aanbiddingsruimte eisten. Slechts ‚‚n mijl ten zuiden van Avebury ligt de Silbury-heuvel. Het is een monsterachtig monument, waarschijnlijk met de hand gemaakt met behulp van eenvoudige werktuigen. Het is meer dan 170 meter in doorsnede en ruim 50 meter hoog, op perfecte wijze kegelvormig gemaakt en vlak aan de bovenkant. Het is waarschijnlijk de hoge vlakte die alle anderen overtreft. Sommigen dachten dat het een grafheuvel was van een hogepriester van weleer. Maar er is nooit enig spoor van een tombe gevonden. Hoe het ook zij, de ronde top toont ons een sterke toewijding aan het ronde altaar voor de goden.

Ooit heeft de vrij algemene heidense religie hier welig getierd. Dit heidendom heeft zijn sporen in Europa en het Midden-Oosten duidelijk nagelaten. Alles wat we tegenwoordig van deze heidense godsdiensten weten is dat ze toegewijd waren aan de heidense goden van de diverse stammen. Deze goden vereisten bloedige offers, kinderen, vrouwen (maagden ), dieren en gewassen zodat de stammen hun bestaansrecht bleven houden. Maar met de komst van het ’christendom’, werd deze afgoderij weggevaagd en verwezen naar de stoffige archieven van de geschiedenis. Deze religies waren niet
eens meer bekend totdat de archeologie ze weer naar het oppervlak haalde.  

Het mysterie van de ’wonder-raderen’
In het oude Noord-Amerika worden vergelijkbare stenen cirkels aangetroffen. Bekend onder de naam ’wonder-raderen’ worden zij verbonden aan vroegere heidense godsdienst en astronomische betekenis. De term ’wonder’ (lett. medicijn ) verwijst over het algemeen naar de activiteiten van een sjamaan of tovenaar. Deze termen worden gebruikt voor iemand die de grote geestelijke wijsheden van een bepaalde stam in bezit heeft. Men dacht dat het wonder-rad iemand macht gaf over de elementen der natuur en de fysieke wereld in het algemeen. Deze raden dateren van vervoor de geschreven geschiedenis sommige misschien wel tot het zelfde tijdperk als van de stenencirkels in Europa. Van hen wordt, zoals van hun Europese neven, beweert dat ze met buitengewone nauwkeurigheid astronomische activiteiten berekenen. Amerika’s meest bekende wonder-rad werd beschreven in de ’National Geographic’ van 1977. Het ligt op een vlakke plaat vlakbij de top van een 3000 meter hoge berg in Wyoming’s Bighorn Mountains. Het bestaat uit duizenden grote stenen die samen een groot wiel vormen met 28 spaken en ruim 25 meter in doorsnee. De oude cirkel is ondergedompeld in raadsels zoals John Eddy schreef voor de Geographic: ’Maar niemand weet eigenlijk wie het gemaakt heeft, of wanneer en waarom. Toen archeologen aan het begin van deze eeuw het bouwwerk kwamen bezichtigen vroegen ze aan de plaatselijke leiders van de bevolking wat zij wisten over de formatie. De antwoorden waren niet echt duidelijk. ’Het was hier al toen wij hier kwamen.’ ’Het is gebouwd door mensen die geen ijzer hadden.’ ’De zon heeft het gebouwd om ons te laten zien hoe wij een wigwam moeten bouwen.’ In de loop der tijd ontstonden er vele legenden. Fantastische verklaringen wezen het toe aan de Azteken, Hindoes, dolende Chinezen, Foeniciërs, zelfs aan leden van de vrijmetselaars-orde uit de tijd voor Columbus. De Shoshone Indianen dachten dat het de woonplaats van de ’kleine mensen’ was waarvan verondersteld werd dat ze in spelonken onder het rad woonden, die zich in leven hielden met het vlees van het Bighorn-schaap.’

Deze laatste verklaring is wel interessant. Het verbind de cirkel met mysterieuze en occulte mensen. Het is wel duidelijk dat al dit soort stenen altaren (cirkels) op de ‚‚n of andere wijze met het occulte verbonden zijn. Net als Stonehenge geeft ook het Bighorn wonder-rad de zomer-zonnewende aan. Het wijst ook naar de heldere sterren, Sirius, Aldebaran en Rigel wanneer dezen opklimmen aan het firmament. Het is nu echter bekend dat de Wyoming-cirkel gebouwd is in ongeveer 1500 na Christus. Anderen zijn misschien wel 2000 jaar oud. In zijn bloeiende jaren maakte het onderdeel uit van een systeem van vergelijkbare andere cirkels die samen een groot landelijk netwerk vormden. Voor de verschillende stammen dienden zij als ’kracht-bron.’ Kunnen wij hen aanduiden als ’hoge plaatsen’ ?  Het is voor ons erg interessant dat dit eens verloren gegane concept tegenwoordig weer helemaal in de belangstelling komt. New-Agers spreken vandaag de dag ijverig over zogenaamde ’kracht-centra’ waar het geestelijke klimaat paranormale gewaarwordingen moet veroorzaken.
Vaak zijn dit dezelfde plaatsen die vroeger bij de sjamanen van de diverse stammen hoorden. De ’kleine mensen’ lijken ook een come-back te maken. Demonen die zich voordoen als ’wijze-meesters’ zijn slechts een oud verschijnsel in een modern jasje.

Waar zijn de ’Kracht-centra’ van vandaag ?
Over de hele wereld ontstaan dagelijks vergelijkbare ’magische cirkels’. Zij vertonen een symmetrie en geometrie die de graad van perfectie nadert. Net als hun soortgenoten van vroeger lijken zij een verband te hebben met zowel de sterren als de aarde. Er wordt beweerd dat zij de mens belangrijke geestelijk informatie doorgeven als die maar de moeite neemt om er naar te luisteren. Occultisten beweren dat zij een bepaald tijdvak aanduiden. Ze worden over de hele wereld aangetroffen maar in bepaalde gebieden veel meer dan in andere. Ze worden ’gewas-cirkels’ genoemd. Heel eenvoudig gezegd zijn het ringvormige en geometrisch verbonden cirkel-formaties die in het opgroeiend gewas zijn gevormd door onbekende krachten. Ze verschijnen veelal ’s nachts, en gaan gepaard met een verscheidenheid aan paranormale gebeurtenissen inclusief het verschijnen van vreemde lichten in de lucht. Wij vermoeden dat het niet zo zeer een technisch hoogstaand fenomeen is maar eerder een nieuw bezoek van oude heidense goden. Dit zijn dan uiteraard de horden boze geesten die komen om de onwetende mensheid tot valse aanbidding te brengen. In een rangorde van ’boven’ naar ’beneden’, gehoorzamen zij allen hun leider, de overste van de macht der lucht (efeze 2:2). Hoewel hij reeds verslagen is heeft hij nog steeds de mogelijkheid zijn (gebroken) macht ten toon te stellen die tot de verbeelding van de in zonde gevallen mensheid spreekt. Satan’s hoogste ideaal is dus, de illusie te wekken dat hij nog steeds macht heeft. Het is dit soort kracht dat ook wordt nagejaagd door de sjamanen, de tover-dokters, New-Age priesters en priesteressen, profeten, zieners, chanelers (schakelaars) en dergelijke. En het neemt hand over hand toe, zowel in variatie als in sterkte. Over de hele wereld troffen we door alle eeuwen dergelijke mysterieuze cirkels aan. Ze waren ingebrand in kale aarde, in het gras en ingeweven in hoge gewassen. Maar in onze tijd zijn ze wel erg vermeerderd. Ze werden aangetroffen in Rusland, Canada, Noord- en Zuid-Amerika, Australië, Zwitserland, Frankrijk en Engeland. Sinds de tachtiger jaren is hun aanwezigheid erg spectaculair. De plaatsen zijn nog al opvallend. In het bijzonder is het zuiden van Engeland het doelwit van de meest openlijke activiteit. ’Gelovigen’ van het fenomeen zeggen dat het een voorbode is van open contact tussen mensen en buitenaardse wezens. Sommige stemmen, vanuit de New-Age beweging, zijn sterk in hun beweringen dat de cirkels ’kracht-centra’ zijn, zo krachtig dat men soms ’magnetisme’ waar kan nemen binnen de grenzen van een cirkel en dat er soms zelfs geluiden te horen zijn.  Hier is een verbazingwekkend en overduidelijk opmerkelijk feit: Temidden van de belangrijkste terreinen met gewas-cirkels zijn er achtien verschijnselen waargenomen binnen een straal van slechts enkele mijlen van de oude Engelse hoge plaatsen: Stonehenge, Avebury, Silbury Hill en vele anderen. Dit voor de hand liggend verband brengt een serieuze vraag met zich mee; ’Kan het zijn, dat de heidenen vroeger hun inspiratie voor het maken van hun aanbiddings-plaatsen opdeden door het fenomeen van de bovennatuurlijke
cirkel te bestuderen? Het is voor de hand liggend, dat ze deze natuurlijke vorm imiteerden wanneer bij hun, net als tegenwoordig bij ons, cirkels in het gewas verschenen? In het denkbeeld van de heiden zou een dergelijke bovennatuurlijke manifestatie gelijk een middel tot contact met de goden worden. Vandaag de dag maakt de heidense mentaliteit schijnbaar de zelfde geloofs-sprong als weleer. Belangrijk is te weten dat minder dan 5% van de tegenwoordige Engelse bevolking Christen is. Wat is het verschil tussen een god van het veld of de bossen en een ruimtewezen van Alfa-Centauri ? Ze worden allebei geacht superieur in intellect en kracht te zijn en zijn allebei in staat vreemde tekenen te doen die slechts gedeeltelijk door de mens worden begrepen. We kunnen met alle zekerheid stellen dat de New-Age beweging een systeem is dat zich liever op ’ruimte-broeders’ richt dan op de God van de Bijbel. Het aanbidden van de sterren is eenvoudig vervangen door de aanbidding van bezoekers uit de ruimte.  Het onderwerp van ’kracht van de sterren’ is echter gelijk gebleven.  Dit wereldwijde ’gewas-cirkel’ gebeuren was uiteindelijk zo duidelijk aanwezig en stond dermate in de belangstelling dat een reactie in de media natuurlijk niet uit kon blijven. Sceptici kwamen in drommen op het verschijnsel af. De cirkels werden verschillend verklaard; als het gevolg van zwaartekracht; pi‰zo-elektrische generatie; toenemende gasdruk (moerasgas ?); verschillen in elektrische lading; mechanische druk; centrifugaalkracht; getijdenwerking; vulkanische druk; stoomdruk en de activiteit van aardvarkens om maar een paar voorbeelden te noemen. Toen kwam er een paar mannen naar voren bekend als Dave en Doug, bezoekers van de Engelse pub, die duidelijk maakten dat zij de cirkels zelf ’s nachts maakten met behulp van stokken, kettingen en planken.
Aan de opgewonden media demonstreerden ze hun werkwijze maar een overtuigende cirkel konden ze niet maken. Toch werden de mensen door dit verhaal overtuigd. Maar in werkelijkheid zijn de gewassen in complexe, soms ingeweven modellen gelegd. Hun ontwerpen zijn buitengewoon ingewikkeld. Zelfs de meest fragiele stengels worden permanent gebogen, niet gebroken en groeien gewoon door in hun gebogen toestand. Wanneer ze microscopisch onderzocht worden vertonen de buigingen dat de stengels buigzaam werden tijdens het buigproces om vervolgens weer te harden. Dit enkele feit is in tegenspraak met alle menselijke kennis op het gebied biologie en tuinbouw. 

’Fee-ringen...’
In Engeland hebben deze mysterieuze cirkels lang bekend gestaan als ’feeringen’. Ver voor deze wezens als lievertjes voorkwamen in sprookjesboeken werden de bewoners van ’toverland’ gezien als boze geesten. Het werd, en wordt nog steeds gezegd, dat wanneer kinderen te dicht bij de ringen komen ze ineens kunnen verdwijnen. Na een tijdje wordt het kind vervangen door een fee die sprekend op het kind lijkt. Zulke wezens worden, werden, ’verwisselden’ genoemd. Zij bewerken dan de boze wil van de fee‰n in de samenleving. Het als waarheid aangenomen verhaal van Rhys en Llewellyn speelde zich af in de ’Valley of Neath’ in Wales, in 1825:

’Terwijl zij op een nacht terugliepen naar hun dorp zei Rhys tegen Llewellyn te stoppen om naar de muziek te luisteren. Maar Llewellyn hoorde geen muziek en hij dacht dat zijn vriend het zich maar inbeeldde, en zei dat hij naar huis ging. Rhys bleef achter om ’op de muziek te dansen’, zoals hij het noemde. Llewellyn kwam alleen thuis. De volgende dag beschuldigden sommige achterdochtige mannen uit het dorp hem ervan zijn vriend te hebben vermoord en het lichaam te hebben verborgen. Ze zetten hem gevangen in afwachting van zijn bekentenis. Maar een boer, ’die bekent was met defeeën-wereld’, kwam de volgende dag achter da waarheid. Hij verzamelde zich een aantal mannen en ging met hen naar de plek waar Rhys voor het laatst gezien was. De mompelende mannen keken in het rond maar zagen niets. Maar op een gegeven moment beval Llewellyn hen stil te zijn. Hij verklaarde dat hij ’zoete harp’ geluiden hoorde. Iedereen luisterde aandachtig, maar niemand hoorde iets. Toen maakte Llewellyn hen duidelijk waar dat geluid vandaan was gekomen. Hij stond met zijn voet op het uiteinde van een ’Feering’. Om beurten plaatsten de mannen hun voet op de zijne en toen hoorden ook zij het geluid. Ze hoorden echter niet alleen het geluid, ze zagen ook kleine mannetjes, dansend in een cirkel van ongeveer acht meter doorsnee. Onder hen was ook Rhys. Tijdens zijn volgende ronde om de cirkel trok Llewellyn hem aan zijn kleren eruit. Hoogst verward schijnt Rhys te hebben gevraagd waarom de paarden er niet waren en waarom het ineens daglicht was. Hoewel er twee dagen waren verstreken kon men Rhys er niet van overtuigen dat zijn dans langer dan vijf minuten geduurd had. Zoals het verhaal ons verder duidelijk maakt werd Rhys erg depressief, werd ziek en stierf korte tijd later.’

De vele annalen over de hele wereld op het gebied van fee‰n staan vol van dergelijke verhalen. Deze kleine wezentjes staan bekend onder verschillende namen; elfen, trollen, djins, kleine kinderen, kabouters enz. In ons ’verlichte tijdperk’ zouden wij hen gewoon ’kleine groene mannetjes’ noemen. Over dit onderwerp is een zeer bekende passage in de geschriften van niemand minder dan Maarten Luther. In zijn ’tafelgesprekken’ schrijft hij prins van Analt voor dat hij een zekere man in de Moldau Rivier moet gooien omdat die man in de zijn ogen een ’verwisselde’ is. [ een ’Killcrop’]  Een ’killcrop’ ? Wat een toepasselijke naam voor een boze geest die geroutineerd een grote ring in een goed graanveld plat trapt. Het land van de kill-crop, de elf of de fee, is in werkelijkheid het land van een demoon. In het oude Europa, Noord-Amerika en het Midden-Oosten werden ronde heuvels en altaren als iets heiligs gezien. Eeuwen lang werden in Midden-Amerika de fee‰n met de naam ’ikals’ aangeduid. Zei werden er regelmatig van beschuldigd mensen voor hun eigen [onbekende] redenen te ontvoeren. Hun aanwezigheid wordt aangeduid door een schijf of een ronde verhoging op de grond. Men beweert dat de schijf soms vliegt. In Denemarken wordt regelmatig melding gemaakt, van dergelijke elfen- of feeënheuvels en van ontvoeringen (door deze elfjes ). Het verband naar de tegenwoordige ufologie, met zijn veelvuldig gepubliceerde ontvoerings-motieven is te sterk om te negeren. 

Bedrog uit de hemelsegewesten...
Hebt u zich wel eens afgevraagd hoe het mogelijk is dat volwassen mensen door de jaren heen zo verblindt werden dat ze hun eigen kinderen offerden op ronde of schotelvormige altaren? Genaamd ’hoge plaatsen’. Maar in het licht van wat we nu allemaal zien gebeuren is het helemaal niet zo verwon- derlijk. Want als zij ervan overtuigt zijn dat er een grote kracht van dergelijke plaatsen uitgaat zijn ze bereid het meest dierbare bezit op te geven. Dit om maar een klein beetje van de heerlijke eeuwigheid te ontvangen. Verblind als ze zijn slaan ze dan uiteindelijk de hand aan zichzelf. Net als de baäls-priesters, die zichzelf gingen snijden en jammerend riepen, (zie 1 kon. 18 ), zijn ze ervan overtuigd dat ze de toegang tot machten hebben, zelfs al moeten ze zichzelf daarvoor verwonden om het te bemachtigen. In werkelijkheid bieden hun valse goden alleen maar een sluwe illusie van macht. Het is deze illusie die in het laatst der dagen de mensheid haar donkerste uur zal brengen op het moment wanneer de duistere machten uit de hemelse gewesten en uit de afgrond losgelaten zullen worden om de mensheid te ’plagen’.

Op het hoogtepunt zal de ’mens der wetteloosheid’ zich openbaren, om over de gehele aarde zijn heerschappij uit te oefenen:

’[Hem], [zeg] [ik], wiens toekomst is naar de werking des satans, in alle kracht, en tekenen, en wonderen der leugen; En in alle verleiding der onrechtvaardigheid in degenen, die verloren gaan; daarvoor dat zij de liefde der waarheid niet aangenomen hebben, om zalig te worden. En daarom zal God hun zenden een kracht der dwaling, dat zij de leugen zouden geloven.’  2 Thess. 2: 9-11

Wanneer satan aanspraak maakt op het denken van de mensen doet hij dat altijd door middel van valse voorstellingen (bedrog). Voor de niet wederomgeboren mens komt dit altijd voor als waarheid en macht maar in werkelijkheid is het verleiding en bedrog! De hoogten van vroeger en de hoogten van de tegenwoordige New-Age beweging zijn één en het zelfde. Een heidense en demonische ’kracht-plaats’ is precies het zelfde als het altijd al geweest is. Vanzelfsprekend is de meest waardevolle ’machts-plaats’ op de aarde de berg Sion. Tot op de dag van vandaag wordt er nog steeds gestreden wiens god hier nu aanbeden mag worden. En op die ene dag in de toekomst zal de anti-christ opstaan en hij zal zich verheffen en beweren dat hij God is. De Heere Jezus sprak hierover als ’de gruwel der verwoesting’. (Matt.24:15) Misschien, in het geheel van de slechte ’hoge plaats’, komen we tot de werkelijke omvang en betekenis van deze nachtmerrie. De zondige mensheid kijkt met verlangen uit naar die zondige plaats waar men eindelijk zijn lust naar macht kan botvieren. Men kijkt uit naar de ideale ’hoogte’. In het steeds openlijker wordende occultisme zien we al een flauwe afspiegeling van hetgeen zeer spoedig los kan barsten. Dit is weer een teken waaraan we kunnen zien dat we in het laatst der dagen leven.

’Die deze dingen getuigt, zegt: Ja, Ik kom haastiglijk. Amen. Ja, kom, Heere Jezus!’  Openbaring 22:20