Bijbel

De Maytrea die zich dé christus noemt.

Op dit moment zijn we aan Openbaring 15 toe, vanaf vers 5 wordt gesproken over de ’de zeven schalen der gramschap’. De oordelen zullen van Godswege komen maar ik denk toch wel dat de uitvoering in mensen handen, onder leiding van satan is. De handlangers van de boze hebben zich al eeuwen georganiseerd in allerlei occulte groepen van zeer machtige en rijke mensen.

Wie had b.v. 50 jaren geleden ooit, buiten de theosofische beweging, gehoord van een ’Maytrea’? Trouwens wie weet eigenlijk dat de homeopathie uit de theosofie komt en dat de z.g.n. ’vrije scholen’ hun wortels in deze God-loochenende groep hebben? Rudolf Steiner, inspirator van soort scholen, noemde zich op een gegeven moment ’antroposoof’, maar in wezen is dit pure theosofie. Steiner kreeg ongenoegen met de theosofische vereniging in Duitsland en ging met enkele ’gelijke geesten’ verder als ’antroposoof. In het dagelijks nieuws wordt tegenwoordig wél over ’antroposofie’ gesproken als een ’stroming in het maatschappelijke denken’ maar nooit wordt er enige verbinding gelegd met de oude antichristelijke theosofie! De satan is een meester in camouflage en bedrog.

Elke dag staan we, óók als wedergeboren christenen, onder invloed van occulte krachten, waarvan de theosofie een is. Om één en ander duidelijk te maken zal ik een aantal schema’s bijvoegen waarin te zien is wie ons regeert en waar we door beïnvloed worden. Van de hand van Broeder A. de Jong uit Warnsveld is een schema toegevoegd dat laat zien wie er eigenlijk regeert in deze wereld, en als u alles zorgvuldig bestudeerd zult u zien dat Bill Clinton maar een hele kleine jongen is die precies doet wat hem wordt opgedragen. Bij mijn weten zijn er maar één of twee Amerikaanse presidenten geweest die niet tot een occulte groep behoorden en het laat zich raden door wie deze wereld geregeerd wordt.

Als u het schema van de Jong bekijkt ziet u boven aan ’The order’, dit is de groep die menselijkerwijs gesproken alle macht heeft, als we Psalm 2 lezen weten we wel beter, maar zolang we nog in de genade tijd leven zitten we met dit soort problemen. Daar onder ziet u vier occulte clubs van zéér invloed rijke mensen met enorm veel macht, en toch zijn ze verantwoording schuldig aan ’The Order’. Een heel bekend figuur van ’Skul & Bones’ [Schedel & Botten, u kent deze wel van b.v. flessen met vergif] is George Bush, de ex-president van Amerika. Gaat u nu een lichtje op? Bush riep toch tijdens de ’Golf Oorlog’ steeds dat er een ’New Order’ [Nieuwe Orde] zou komen? Fijn hé? Een president die precies doet wat ’The Order’ uit ons schema zegt! ’The Illuminati’ is ook zo’n fijne club, hun oprichter Adam Weishaupt haatte de Here Jezus Christus en richtte ’in opdracht’ van de ’Meesters der Wijsheid’ de illuminati op.

Verder zien we ’De Bilderbergers’ in het schema, deze  is door Prins Bernhard opgericht in 1954 en sinds haar 16e jaar is Koningin Beatrix vaste gast bij de vergaderingen!
De naam van de groep doet enigszins ’buitenlands’ aan, dit komt omdat de eerste vergadering in het  ’Bilderberg hotel’ werd gehouden. De Bilderbergers worden als ’denktank’ beschouwd, m.a.w denken ze na over de toekomst van deze aarde. Op zich zou het onschuldig kunnen zijn als de bezoekers verder geen banden onderling zouden hebben,  en dát is het probleem. Als we de twee schema’s bestuderen zien we tal van organisaties en instellingen, dezen hebben onderlinge contacten door de aanwezigheid van mensen die óók weer in andere genootschappen deelnemen.

Een voorbeeld.
Vlak voor de verkiezingen, die de val van het CDA betekenden, werden zowel Wim Kok als ook Elco Brinkman uitgenodigd voor een ’Bilderberger’ vergadering. Vele prominenten waren aanwezig, uit verschillende ’denk tanks’. In dergelijke vergaderingen worden vergaande beslissingen genomen, beslissingen die voor een democratie oncontroleerbaar zijn en daarom worden regeringsleiders uitgenodigd zodat de invloed op de regeringen van de afzonderlijke staten gegarandeerd is. De beide beoogde, toekomstige, minister-presidenten van Nederland waren aanwezig bij de besprekingen en hóe het dubbeltje ook zou vallen; de ’Bilderbergers’ hadden altijd de hoofdprijs want één van die twee werd minister-president. Het resultaat kennen we, de PVDA won en Kok werd minister-president, de ’Bilderbergers’ hadden de hoofdprijs [al] binnen.

Bronnen: ’CODE’ [Duitsland]  ’Het KNP’, Lienden [Nederland].

In het tweede schema komen we ’meesters’ [demonen] tegen, deze ’meesters’ hebben ’hun’ christus al in de wereld geparachuteerd en wel ’de Maytrea’, waarvan hierboven een foto. Tijdens de studieavonden heb ik het vaak gehad over de banden tussen de ’Wereld Raad van Kerken’ en de ’Eén Wereld Godsdienst’. Misschien vond u dat wel eens wat overdreven maar ik kon niet anders want het verontrust me erg dat kerkleden, en zélfs mensen uit de vrije kringen, niet inzien dat satan’s plan op dit moment tot ’volle bloei’ komt. Bestudeer de schema’s eens goed, lees daarbij de krant en volg het nieuws. U zult zien dat ’The Order’ niets anders is dan een werktuig in de hand van satan om de wereld te overheersen! Waar ter wereld onrust is, is Amerika geweest, of gaat er heen! Wat heeft dat land in vredesnaam te maken met onrust in een ander continent, het gaat zelfs zo ver dat het Amerikaanse leger zonder toestemming van de VN aanvallen uitvoert. Als Israël haar raketten had afgeschoten op Irak waren de rapen nog niet gaar geweest in de VN maar toen Amerika dat deed in december 1998 werd er wat gemopperd en daar was de kous mee af.

Op zich is het niet zo heel erg verwonderlijk want de organisaties van de VN vallen óók onder toezicht van ’The Order’ die op haar beurt de weg klaar maakt voor de wereld-dictator, de komende Antichrist. Het klinkt veel mensen vreemd in de oren maar óók de Roomse Kerk* doet mee in de komende ’Nieuwe Wereld Orde’, zie het schema er maar op na, ze heeft banden met de Vrijmetselarij en andere geheime genootschappen die op hun beurt contacten hebben met ’The Order’. Zo is de cirkel rond en zijn we aangeland bij de satan en de antichrist die zich heel spoedig zal openbaren.

* Niet alleen de roomse kerk speelt haar partij mee, bijna alle protestantse kerken zijn bij de Wereld Raad van Kerken aangesloten en hun leiders doen mee met ’gezamenlijke gebedsdiensten’, o.a. met Hindoes. De Roomse Kerk is zélf direct betrokken bij de ’New Order’ terwijl de kerken via een omweg binnen gesluisd zijn door afval en moderne theologie. [zie bijgevoegd schema Eén Wereldreligie en Wereldregering]

In het schema van Br. A. de Jong zien we verschillende geheime genootschappen, ogenschijnlijk zijn het zelfstandige organisaties, dat is maar schijn want b.v. ’The illuminati’ put haar ledenbestand uit o.a. de ’Vrijmetselarij’, net zoals de andere groepen. Verder is het bekend dat mensen uit b.v. ’Skul & Bones’ deelnemen aan de ’Bohemian Club’ en daarbij óók nog eens ’Vrijmetselaar’ zijn en Rooms Katholiek. Daarnaast zijn ze vaak lid van de VN en komen ze voort uit bankiersgeslachten of uit de [oude] adel die aan praktisch alle koningshuizen en multinationals gelieerd is. Wereldwijd wordt er door een beperkt aantal zéér rijke - en machtige mannen geregeerd, macht die uit de schema’s te herleiden is. Als de VN een besluit neemt heeft ze haar fiat van de geheime genootschappen, het gaat zelfs zo ver dat deze genootschappen de oprichters van de VN zijn! Hebt u ooit gehoord dat de wereldbevolking gekozen heeft voor de VN? Hebt u ooit gehoord dat ons volk kón kiezen voor het lidmaatschap van de Europese Unie?

Om u een klein beetje te laten zien wat er op de achtergrond speelt heb ik wat lectuur opgezocht en, naar aanleiding van het schema, gezocht naar de escapades van David Rockefeller, één der machtigste bankiers van de wereld:

David Rockefeller en de CFR [Council of Foreign Relations].
Veel gegevens over dit onderwerp komen uit een biografie over David Rockefeller, geschreven door William Hoffmann: ’David, Report on a Rockefeller’. In dat boek wordt erkend, wat vele andere schrijvers altijd beweerd hebben, n.l. dat de eliteclub de ’Council of Foreign Relations’ [Raad voor Buitenlandse Betrekkingen], de CFR, en de huidige Illuminati achter alle pogingen tot de vorming van een wereldregering zitten, ook achter de communistische de fascistische.

Hoffmann bevestigt op een andere wijze opnieuw, wat door de CFR-professor Carrol Quigley in zijn boek ’Tragedy and Hope’ al jaren geleden is toegegeven: Superbankiers controleren ook communistische landen. Sinds jaren is David Rockefeller voorzitter van het bestuur van de CFR én van de Chase Manhattan Bank. En als zodanig is hij ook de inspirator en leider van de Illuminati, de Trilaterale Commissie en de Ronde Tafel Conferenties! Zijn streven is: een monopoliepositie op alle posten. Maar . . . . ook de ’David Rockefellers’ worden gedreven. De geest van de antichrist, die kost wat kost aanstuurt op een wereldregering moet welhaast de macht zijn, die deze mensen tot dergelijke successen in staat stelt. Geen enkel genie kan op eigen kracht klaarspelen wat David Rockefeller bereikt heeft. Uit een groot aantal bewijzen, verzameld door een groep mensen die stuk voor stuk hun verantwoordelijkheid kennen en op hun beurt toegang hebben tot de geheime bronnen, mogen we vaststellen dat de grote man achter de schermen zowel van de Rond Table Conferenties, de trilaterale commissie en de CFR, David Rockefeller heet. Aldus een artikelen reeks in ’American Opinion’.

Hij werd geboren in 1915 als zoon van John. D. Rockefeller II en een dochter van de Amerikaanse senator Nelson Aldrich, die in 1913 een groot aandeel had in het aannemen van een wetsontwerp in de Amerikaanse senaat. Deze wet riep het Federal Reserve System in leven, Amerika’s Centrale Bank en de beheerser van de geldvoorraad in de Verenigde Staten. Hierdoor kwam - in strijd met de grondwet - de macht over het geld, dat in handen van het Congres behoort te zijn, terecht bij een kleine groep particuliere bankiers, twaalf in getal, waarvan de Chase Manhattan Bank van Rockefeller de leiding heeft. In 1945 werd David Rockefeller, die als organisator en financieel genie gold, de belangrijkste bestuurder van de Chase Manhattan Bank, die door fusie en andere manipulaties grotendeels in Rockefellers handen gekomen was. Deze bank wordt algemeen als de belangrijkste ter wereld gezien en heeft duizenden filialen in dertig landen.

De macht van deze bank - dus van de machtigste leiders - is zo groot, dat hij alle grenzen overschrijdt, regeringen maakt en breekt, oorlogen doet beginnen en eindigen, ondernemingen en  concerns ’tussen Rome en Bangkok’ - om met het weekblad ’Time’ te spreken - doet opstaan en verzinken, kortom een invloed heeft die op elke wereldbewoner direct of indirect inwerkt. Sinds 1973 staat er in het hartje van Moskou - het adres zegt het al: Karl Marxplein No 1 - een door David Rockefeller zelf geopend filiaal van de Chase Manhattan Bank.

E. Smit schrijft in ’Oost-West een schijntegenstelling’: ’Tezamen met Amerikaans communistisch gezinde industriëlen als Cyrus Eaton en Armand Hammer, bouwde Rockefeller onlangs in Rusland hotels, aluminium-, rubber- en glasfabrieken. Alle Amerikaanse patenten, ook die betrekking hebben op belangrijke vindingen voor de oorlogsindustrie gaan via Rockefellers bemiddeling en financiering naar de USSR.’

’American Options’ vermeldt dat de financiering van de beruchte graanleveranties, de bouw van grote fabrieken, en zo voort, door de Chase Manhattan Bank geschiedt. Inmiddels hebben nuchter rekenende Amerikanen ontdekt, dat al deze nieuw ontstane handel onder meer met het Oostblok, de ’Firma Rockefeller’  kapitalen aan rente oplevert.

Het is duidelijk, dat mensen die tot de rijksten der aarde behoren, zich niet zo druk hoeven te maken, als het alleen om geld ging. Er moet iets anders zijn dat hen tot de voortgang drijft. En dat is het andere ’artikel’ - na het geld - dat velen in de ban houdt: Macht, supermacht, wereldmacht. Als er een wereldregering komt, dan . . . . . daarvan de leiding te hebben, zonder rivalen en concurrentie . . .

De Council for Foreign Relations streeft, zoals we zagen, naar invloed in beide grote Amerikaanse partijen, zodat zij uiteindelijk de presidentskandidaten van beide partijen kan beïnvloeden. In principe zou het nu reeds mogelijk zijn, dat bij presidentsverkiezingen in Amerika zou gaan om de keuze tussen twee leden van de Council for Foreign Relations, die slechts in schijn verschillende programma’s aan de kiezers voorleggen.

Wie ook gekozen wordt: de gekozene zal zich in het Witte Huis slechts kunnen handhaven door de Council for Foreign Relations politiek te volgen. Als we nu eens denken aan de problemen van Bill Clinton zou het wel eens zo kunnen zijn dat ’Billy’ door schandalen gedwongen wordt het spel mee te spelen want zowel de Republikeinen als de Democraten worden door de geheime genootschappen gecontroleerd. Seksschandalen maken de Illuminaten niets uit want binnen hun clubs is dat de orde van de dag.

Dit verklaart veel van de opvallende - niet-veranderende - politiek van Amerika ten opzichte van b.v. het communisme, ondanks de presidentswisselingen. Wat de kandidaat vóór zijn verkiezing ook aan opmerkingen heeft geuit heeft op de werkwijze en gedachtenwereld van de zittende president of van zijn concurrent, zet hij onveranderd de politiek van één stap vooruit, gevolgd door twee stappen achteruit van zijn voorganger voort. Waarom?

Omdat de Council for Foreign Relations het communisme niet werkelijk bestrijden zal, maar de tweespalt en spanning, die de Oost-West-tegenstelling oproept, bijzonder goed kan gebruiken om het nut en de noodzakelijkheid van een wereldregering aan te tonen, die immers ’met sterke hand’ aan al deze onrust en oorlogsdreiging een einde zal maken. De samenwerking van de Council for Foreign Relations met de communistische en half-communistische organisaties, welke laatsten immers constant de gevestigde orde aanvallen, laat zich op dezelfde wijze verklaren.
Hoe meer rellen, klassenstrijd, rassenstrijd en internationale spanningen, hoe gemakkelijker en sneller de bevolking rijp gemaakt wordt voor de roep: ’Geef ons een wereldregering, die boven de partijen staat en die aan alle onrust en ellende met krachtige hand een einde maakt.’ Deze geluiden worden nu al reeds meerdere malen gehoord.

Een actief lid van de Council for Foreign Relations , P. Bloomfield, schreef in 1962 al: ’Indien wij het communisme op grote schaal zouden bestrijden, zou het Westen zijn stimulans verliezen om te komen tot een wereldregering.’ Amerika ’bestrijdt’ het communisme wel, maar zal het nooit verslaan, wel steunen.

In feite werd de Council for Foreign Relations geboren uit het zogenaamde trauma van 1920. Toen verwierp de senaat de toetreding van de Verenigde Staten tot de Volkerenbond, waarbij het doel van de voorstellen was, dat Amerika zich daaraan ondergeschikt zou maken. Teleurgesteld, maar niet verslagen gingen Edward Mandell House en zijn vrienden over tot het oprichten van de Council for Foreign Relations. Het doel bleef hetzelfde: Te komen tot een Wereldregering die, zo niet door de Volkenbond, dan toch via een andere organisatie tot stand gebracht moet worden. Is de Council for Foreign Relations nu een verlengstuk van de Amerikaanse regering, of omgekeerd? De Council for Foreign Relations ging steeds verder met machtsuitbreiding, het werd Amerika’s onzichtbare regering. Het is met behulp van deze organisatie en via belastingvrije stichtingen, universiteiten en regeringsdepartementen dat deze internationale samenzwering naar buiten toe de binnen - en buitenlandse politiek van de Verenigde Staten meer dan vijftig jaar heeft beheerst. Bovendien hadden ze door een consortium van twaalf banken - alle onder invloed van de Council for Foreign Relations, het beheer van de Federal Reserve Trust [vergelijkbaar met de Nederlandsche Bank] in handen gekregen, zodat zij in feite de koers van de dollar konden bepalen, maar bovendien miljarden aan leningen konden verstrekken. De Chase Manhattan Bank heeft hierin de leiding, en Rockefeller is [uiteraard] dan ook de voorzitter.

De Council for Foreign Relations is een gesloten groep van intellectueel begaafde figuren, die de wereldpolitiek in het groot menen te moeten bedrijven. De ruim duizend leden bestaan uit politici, ex - of toekomstige presidenten van Amerika, ministers, senatoren, bankiers, groot-industriëlen, leiders van grote kranten, radio en Tv-omroepen, economen, filosofen, enzovoort.

Het belangrijkste doel dat de Council for Foreign Relations nastreeft komt in het kort hier op neer: Men wil wereldvrede door te ijveren voor een wereldvrede. Ook de Verenigde Naties, een geesteskind van de Council for Foreign Relations, moet deze organisatie dienen in het vestigen van de wereldregering. Men heeft inmiddels bereikt dat de Council for Foreign Relations voor alle hoge en belangrijke posten inde Amerikaanse regering, reeds aanwezige leden kan ’leveren’, die in dergelijke functies bijvoorbaat volledig zijn ingewerkt. O.a. Kissinger, Mondale, Brzezinski, enzovoort. Elke president heeft een ’man achter de president’ als voornaamste adviseur van het Witte Huis. Wilson had de geheimzinnige Kolonel Edward Mandell House, Roosevelt de beruchte Alger Hiss, Kennedy stond onder sterke invloed van McGeorge Bundy en Arthus Schlesinger Jr., Johnson werd dagelijks geadviseerd door Whitman Rostow, terwijl de namen Kissinger en Brzezinkski nog vers in het geheugen liggen. Het is duidelijk dat geen Amerikaanse president iets kan klaarspelen zonder directe of indirecte medewerking van de Council for Foreign Relations, Amerika’s onzichtbare en niet gekozen regering.

Ofschoon de Council for Foreign Relations als geheel het middelpunt vormt van de samenzwering en praktisch gesproken leiding geeft aan de activiteiten van de ’Binnenste Cirkel’ [The Order]  gaat ze toch in het geheim te werk.
De Council for Foreign Relations vermijdt openbaarheid en de leden moeten zweren [beloven], van hetgeen er op de conferenties behandeld wordt niets aan het publiek prijs te geven. De Council for Foreign Relations heeft een officieel ledental van ongeveer veertienhonderd personen. Eén van de voornaamste oprichters was niemand minder dan de eerder genoemde Kolonel Edward Mandell House.  Hun invloed breidde zich steeds meer uit. Om een voorbeeld te noemen: Een feit is dat de Council for Foreign Relations de Amerikaanse regering voorzag van het eerste georganiseerde begin van een naoorlogse planning. Het ontbrak de Amerikaanse regering aan geschikte middelen om een departement dat zich zou bezighouden met de planning, op te zetten. De Council for Foreign Relations  telt de grootste genieën en geleerden onder haar leden. Een denktank zou men het kunnen noemen.

Men liet de Council for Foreign Relations [als buiten-parlemantair lichaam] een begin maken met het werk, onder de voorwaarde dat haar organisatie - zodra dit mogelijk was - aan de staat zou worden overgedragen. Met behulp van de Rockefeller Foundation richtte de Council for Foreign Relations in december 1939 vier los van elkaar staande planning-groepen op, te weten:
- veiligheid en bewapening
- economie en planning
- politiek
- territoriale zaken

Deze groepen zouden elk twaalf mensen omvatten, waaronder onderzoekers van het hoogste kaliber. In 1943 werd een vijfde planningsgroep aan het State Departement toegevoegd, die zich bezig zou houden met de problematiek van de regeringen in ballingschap uit bezet Europa.

Het blijkt verder dat de Council for Foreign Relations een enorme rol heeft gespeeld bij het samenstellen van het Handvest der Verenigde Naties . Alger Hiss, die pas acht jaar na de oorlog als actief communistisch spion werd aangeklaagd, verwierf via de Council for Foreign Relations belangrijke functies bij het Departement van Justitie. Eenmaal in het State Departement werd hij alras directeur van de afdeling voor sociale politieke zaken en had hij de leiding van alle naoorlogse planning, waarvan de belangrijkste was de oprichting van de Verenigde Naties. Samen met de Amerikaanse minister Stettinius [ook Council for Foreign Relations lid] stelde Alger Hiss, in samenwerking met - en onder het goedkeurend oog van -Andrei Gromyko het ontwerp van het Handvest van de Verenigde Naties samen, dat op 21 juni 1945 door het oprichtings-comité te San Francisco werd aangeboden. Het feit dat de Verenigde Naties in hoofdzaak door Council for Foreign Relations-leden en communisten werd opgericht, geeft op zich te denken. Het zwakste punt hierin is wel het befaamde ’één-land-één-stemsysteem’, waardoor de linkse invloed met de dag groeide. [o.a. in Afrika]

Alger Hiss was communist én Council for Foreign Relations-lid. Het gemeenschappelijke doel is het vormen van een wereldregering. Hij werd ongeveer acht jaar na Yalta ontmaskerd als een notoire communistische spion.

Over Yalta gesproken, de zieke Roosevelt liet zich adviseren door een z.g.n. braintrust, een groep van de knapste koppen uit Amerika, uiteraard voornamelijk bestaande uit Council for Foreign Relations-leden, waarvan deze Alger Hiss de voorzitter was. Op de conferentie te Yalta werd Hongarije, Tsjecho-Slowakije, Polen, Estland, Letland en Litouwen zondermeer aan Rusland uitgeleverd op advies van de Council for Foreign Relations-braintrust. De Council for Foreign Relations beheerst van achter de schermen heel de Verenigde Staten. Onder de Council for Foreign Relations-leden zijn ook directeuren van de voornaamste kranten en tijdschriften van Amerika. Ook de directeuren van de Ford Foundation en het Carnegie Fund horen hierbij. John F. McManus schrijft in ’The Insiders’ dat de Council for Foreign Relations vanaf haar oprichting in 1921 mensen met grote macht en invloed begon aan te trekken. Hieronder waren ook de presidenten Hoover, Eisenhouwer, Jonhson, Nixon, Kennedy, Carter, de ministers van buitenlandse zaken Stettinius, Acheson, Dulles, Herter en Rusk. Een groot aantal mensen uit het kabinet van de presidenten, de Federal Reserve Board, ambassadeurs, leden van het Hoge Gerechtshof, de Hoge Raad en de presidentiële adviseurs. Voor hun doel veelbelovende figuren worden door de Council for Foreign Relations / Trilaterale Commissie aangetrokken om te worden ’opgeleid’ in de Internationale sfeer, Om te gebruikt te kunnen worden als ’ze’ daarvoor de tijd rijp achten. 

Tot zover de Council for Foreign Relations, veel namen uit deze club komt u ook weer tegen in andere groepen en genootschappen, steeds weer opnieuw leggen de genootschappen onderling verbanden en contacten. Het was mijn bedoeling om te laten zien dat de komende antichrist ’niet zomaar’ uit de lucht komt vallen, maar dat er eeuwen gewerkt is aan zijn komst.